________________
પોતાના માણસોને ઈશારો કર્યો કે આ માણસ સમવસરણમાંથી બહાર જાય કે તરત જ તેને પકડી લેવો.
ઈશારાની ભાષા સમજીને માણસો પેલા કોઢિયાને પકડવા જાય તે પહેલાં તો તે કોઢિયો આકાશમાં ઊડી ગયો. વિલાઈ ગયેલા મુખવાળા સેવકોએ રાજાને આ વાત કરી. રાજા હવે આશ્ચર્યમાં મુકાઈ ગયો!
તેને થયું કે આજે આ જે રહસ્યમય ઘટનાઓ બની છે, તેના તાગને પામવાનું મારું શું ગજું? આનું રહસ્ય તો કેવળજ્ઞાનના સ્વામી, ત્રણે લોકના, ત્રણે ય કાળના તમામ ભાવોને જાણતા પરમાત્મા જ ઉકેલી શકે. માટે તેણે પરમાત્માને આનું રહસ્ય પ્રગટ કરવા વિનંતી કરી.
પરમાત્માએ મધુર વાણીથી શ્રેણિકને જણાવ્યું કે, હે શ્રેણિક ! તને જે કોઢિયો દેખાયો તે કોઈ કોઢ રોગવાળો માનવ નહોતો પણ દર્દાંક નામનો રુપવાન દેવ હતો. તેણે લોહી કે પરુથી પૂજા કરતો હોય તેવો દેખાવ કરેલ પણ હકીકત તેમ નહોતી. તેણે તો ઉત્તમ સુખડથી મારી પૂજા કરી હતી.
તેના પૂર્વભવની વાત કર્યા પછી પરમાત્માએ કહ્યું કે, હે શ્રેણિક ! દેવસભામાં ઈન્દ્રના મુખે તારા સમકિતની ભરપૂર પ્રશંસા સાંભળી, તેની પરીક્ષા કરવા તે દેવ અહીં આવ્યો હતો અને તારા સમકિતની દઢતા જાણી તે આનંદિત થઈને પાછો દેવલોકમાં ગયો છે.
છીંક સંભળાતાં દેવના મુખમાંથી જે શબ્દો સરી પડ્યા હતા, તે હજુય શ્રેણિકના મનમાં ઘૂમરાતા હતા. તેથી તેણે પ્રભુ મહાવીરને પૂછ્યું, “પ્રભો! આપને છીંક આવી ત્યારે તેણે “મરો” કેમ કહ્યું?”
અમે મોક્ષમાં પહોંચીએ માટે ભક્તિભાવથી તેણે કહ્યું કે તમે સર્વ કર્મોથી મુક્ત બનો.”
“આ અભયને “જીવો અથવા મરો', શા માટે કહ્યું?”
“અભય જીવશે ત્યાં સુધી સુખી રહેશે અને મૃત્યુ પછી પણ સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાનમાં જવાનો છે. માટે બંને રીતે તેને લાભ છે તેથી તેમ કહ્યું.”
“તો પછી પેલા કસાઈને “ન જીવો કે ન મરો' એમ શા માટે કહ્યું?”
શ્રેણિક ! તેની હાલત તો ઘણી કફોડી છે. તે જીવે તો રોજ ૫00 પાડા મારે અને મરે તો સાતમી નરકે જાય. માટે કહ્યું કે ન જીવો કે ન મરો.”
“અરરર ! આવી છે તેની હાલત ! તો પ્રભુ! મને જીવવાનું કેમ કહ્યું?” “તું હાલ રાજવૈભવ ભોગવી રહ્યો છે. જીવે તો આ લોકમાં તું સુખ અનુભવે. ૨૧ કારણે
વ્રત ધરીયે ગુરુ સાખ ,
