________________
નંગ કી ક્યા બાત હૈ ?
ચુનીલાલ ઃ ચાચા ! હું સાચું જ કહું છું કે ડબીમાં મારા ખરીદેલાં નંગ જ હતાં. ભાઈચંદ ખોટો મારા ગળે પડે છે. મારા દીકરાના સોગંદ ખાઈને કહું છું કે એ ડબીમાં તમારા ચાર હીરા તો હતા જ નહિ.”
અલીહુસેન : “યા ખુદા યા ખુદા ! અરે ચુનીલાલ ! તુમને યહ ક્યા કીયા ? ઈતની સી બાતમેં લડકેકી કસમ ખા લી ! અચ્છા નહિ કીયા.”
દેખો ભાઈચંદ ! તેરા કોઈ કસુર મુઝે તો માલૂમ નહિ હોતા. આજકલ તો હીરે કા ભાવ બહોત બઢ ગયા હૈ મગર હમને જિસ દિન યે હીરે તુમ્હારે પાસ રખા થા, ઉસ દિનકા ભાવસે પૈસે દેદો.
તરત જ ભાઈચંદે તે રીતે પૈસા ચૂકવી દીધા. પિતાની આજ્ઞા હતી તેથી દીકરાઓએ પણ પ્રેમથી તે રકમ સ્વીકારી લીધી. બીજો ઉપાય પણ ક્યાં હતો ?
ચુનીલાલના હૈયામાં આનંદ સમાતો નહોતો. એક મહિના પહેલાં જેના લગ્ન થયા હતા, તે ચોવીસ વરસના એકના એક દીકરાના સોગંદ તેણે ઠંડે કલજે ખાઈ લીધા. કારણ કે તેની નજર હીરા તરફ હતી.
પરંતુ તીવ્રતાથી કરેલું પાપ પોતાનો પરચો ક્યારેક તો આ ભવમાં જ બતાવતું હોય છે. જૂઠ અને ચોરી, બે પાપ અને તે ય પાછા ઠંડે કલેજે અત્યંત નિષ્ઠુરતાથી કરનારો આ ચુનીલાલ શી રીતે છટકી શકે ?
એ જ દિવસે રાત્રે ચુનીભાઈના તે એકના એક દીકરાને ચાર ડિગ્રી તાવ આવ્યો. કોઈ ઉપચારો થાય તે પહેલાં તો તે પરલોક સિધાવી ગયો. સવારે તો તેની સ્મશાનયાત્રા કાઢવી પડી.
ચુનીભાઈ હવે માથે હાથ મૂકીને પોકે પોકે રડે છે. ચાર હીરા માટે જુવાનજોધ એકનો એક દીકરો ગુમાવ્યો. મહિના પહેલાં લગ્ન કરીને લાવેલી એક માસૂમ સ્ત્રીને વિધવા બનાવી. કરુણ કલ્પાંત સમગ્ર ઘરમાં ચાલી રહ્યું છે.
પણ હવે ચુનીભાઈને ચેન પડતું નથી. અંદરથી પશ્ચાત્તાપનો પાવક અગ્નિ પ્રજ્વલિત થયો. ઊભા થયા. તિજોરીના ચોરખાનામાંથી પેલા ચાર નંગ હાથમાં લીધા. પહોંચ્યા ભાઈચંદના ઘરે. ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડતાં રડતાં પગમાં પડીને કહ્યું, “અરે ઓ ભાઈચંદ ! લે આ તારા ચાર હીરા ! મેં જ તેને ચોરી લીધા હતા, મને તેની સજા બરોબર મળી ગઈ. આ હીરા પાછા લઈને મારી ઉપર કરુણા કર, નહિ તો કોણ જાણે આ હીરાની ચોરીના પાપે હજુ તો મારે શું સહન કરવાનું આવશે ? ના ! હવે વધુ સજા ભોગવવાની મારી તાકાત નથી.’
८८
ન વ્રત ધરીયે ગુરુ સાખ
ONLIN
