________________
વિવિધ વિષય વિચારમાળા ભાગ-૧
સ્થાપન કરી, હિત શિક્ષા આપી, વન થકી આવેલા ગુરૂમહારાજ પાસે દીક્ષા લીધી અને તીવ્ર તપ તપવા લાગ્યા. વૈયાવચ્ચ કરતા ગુરૂની સાથે વિહાર કરવા લાગ્યા ગુરૂમહારાજ તેને વારંવાર ભણવાનું કહે છે, પરંતુ સિદ્ધાંતને નહિ ભણતાં હું વૃદ્ધ છું, મને પાઠ આવડતો નથી એવું કહેવા લાગ્યા અન્યદા લાભને દેખી ગુરૂમહારાજને કહ્યું કે – ‘તમારા પુત્રાદિકને બોધ કરવા જાઓ ? એમ કહી તેને વિશાલા નગરીમાં મોકલ્યા યુવરાજર્ષિ રસ્તામાં ચાલતા વિચાર કરવા લાગ્યાકે મને લવલેશ માત્ર જ્ઞાન નથી તેથી પુરાને અને અન્યને હું સદ્ બોધ આપીશ? એવો વિચાર કરતા ચાલ્યા જતા હતા તેવામાં કોઈક ક્ષેત્રને વિષે યવ ધાન્યનું રક્ષણ કરનારા ખેડૂત એક ચંચળ દષટવાળા ગધેડાને દેખીને કહ્યું કે
ओहावसी पहावसी, ममं चेव निरिखसी। लक्किओ ते अभिप्पाओ,जवं पत्थेसि गद्धहा ॥१॥
ભાવાર્થ : આઘો જાય છે, પાછો આવે છે, છતાં દષ્ટિ નાખે છે-મને પણ તું જુવે છે, મેં તારો અભિપ્રાય જાણ્યો છે કે હેગભ ! ગધેડા તું યવને જુએ છે. તારે જવ ખાવા છે તેથી તું આવીચેષ્ટા કરે છે.
તે ગાથાને સાંભળીને તેને અમોઘ શસ્ત્ર માની વિદ્યાની પેઠે તે ગાથાનું સ્મરણ કરતા યુવરાજર્ષિ આગળ ચાલવા માંડયા. હવે રસ્તામાં એકગામ બહારબાળકો ડાંડીયે રમે છે તેમાં બાળકેમોઈ (નાનો લાકડાનો ડંડો) ફેંકી તેને બીજા બાળકોએ બહુ શોધ ખોળ કરતાં જયારે હાથમાં ન આવી ત્યારે એક બાળક બોલ્યો કે -
अओ गया तओ गया,जोइज्जंती न दीसइ । अम्हे न दिठी तुम्हे न दीठी, अगडे छुढा अगुलिआ ॥२॥
૧૮૫
૧૮૫
-
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
