________________
એના પ્રત્યે મેરા - ની સંવેદનાનું ઉત્થાન જ થવા દેતી નથી. સમગ્ર ભવના ફેરા બાહ્ય “મેરા” ને બંધાયેલા છે. સમગ્ર મોક્ષમાર્ગનો સાર આંતર “મેરા' ને બંધાયેલો છે. બાહ્ય “મેરા' માં મુંઝાતા મનને અવધૂત સિફતપૂર્વક આંતર “મેરા માં વાળે છે.”
તેરા તો તેની પાસે જાપાનનું એક નાનકડું ગામ. એકાએક એની પાસે જ્વાળામુખી ફાટી નીકળ્યો. ત્યારે ને ત્યારે ગામ છોડી દેવું પડે એવી પરિસ્થિતિનું નિર્માણ થયું. બિસ્તરા ને પોટલા લઈ લઈને લોકોના ટોળે ટોળા જઈ રહ્યા છે. તેમની ચાલમાં ઉતાવળ છે, ચહેરા પર અજંપો છે, અંતરમાં અફસોસ છે. માથે પોટલું, બગલમાં થેલો, કાંખમાં બાળક, હાથમાં થેલી... બસ.... બધા દોડ્યા જાય છે. આ બધામાં એક વ્યક્તિ તદ્દન જુદી તરી આવે છે. એ સંભ્રાન્ત નથી, પણ સ્વસ્થ છે. એ દોડતી નથી પણ ચાલી રહી છે, એ પણ તદ્દન સ્વાભાવિક પણે. એની ચાલમાં ગંભીરતા અને તત્ત્વજ્ઞતાના લક્ષણો દેખાઈ રહ્યા છે. સૌથી વધુ મહત્વની બાબત તો એ છે, કે એની પાસે બિસ્તરા-પોટલા-થેલા કશું જ નથી. સમ ખાવા પૂરતી એકાદ નાનકડી થેલી પણ નહીં. કોઈએ એને પૂછ્યું, “તમારો સામાન?” સ્મિત કરીને એણે જવાબ આપ્યો, “મારું જે છે, એ ભીતરમાં છે.”
તેરા સો તેરી પાસે સ્વજનો તારા નથી, સંપત્તિ તારી નથી, સન્માન તારું નથી, શરીર પણ તારું નથી. તારા હોય, તો માત્ર ને માત્ર સદ્ગુણો, જે તારી પાસે જ છે. આખી દુનિયાનો વૈભવ પણ
––– 34
–
