________________
હતી, એ એણે કહી જ દીધું... આજે રિવવાર છે. તો નવી ગાડીમાં ફરવા જવાનું છે ને?'' હજી છેલ્લા શબ્દો પૂરા થાય, એની પહેલા જ અનીશ બરાડી ઉઠ્યો, “નામ નહીં લે એ ગાડીનું.''
રાગ ને રીસા દોય ખવીસા
એ તુમ દુઃખ કા દીસા
કોઈ કહેશે, અનીશે એ જાહેરખબર ન જોઈ હોત, તો એ સુખી હોત. કોઈ કહેશે, અનીશના ઘરે એ દિવસે છાપું ન આવ્યું હોત, તો એ સુખી હોત. કોઈ કહેશે, એના પાસે એક ગેરેજ હોત, તો એ સુખી હોત. કોઈ કહેશે, અનીશ પાસે ગાડી ન હોત, તો એ સુખી હોત. પણ વાસ્તવિકતા કાંઈક જુદી છે. અનીશને દુઃખી કરનાર જાહેરખબર ન હતી, છાપું ન હતું, છોકરાં ન હતાં, ગાડી પણ ન હતી. અનીશને દુઃખી કરનાર હતા એની ભીતરમાં ભરાયેલા બે જ ભૂત... એક રાગ... ને બીજો દ્વેષ...
રાગ ને રીસા દોય ખવીસા
એ
તુમ દુઃખ કા દીસા
ગાડી લેવાની ઈચ્છા જાગી ત્યારથી અનીશના મનમાં રાગ જાગ્યો હતો, અને જ્યારથી રાગ જાગ્યો હતો, ત્યારથી એના દુઃખની શરૂઆત થઈ ચૂકી હતી. જ્યાં રાગ હોય છે, ત્યાં દ્વેષ હોય છે. ગાડી લેવા માટે એને જે જે નડતર લાગ્યા, એ બધા માટે એનો ક્રોધ ભભૂકી ઉઠ્યો. ગાડી આવી ગયા પછી જે એને હાનિ કરનારા લાગ્યા, એ બધા એને દુશ્મન જેવા લાગ્યા. એનો રાગ
61
