________________
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧
હે પ્રભુ ! મારે તમારી સાથે પ્રીતિ કરવી છે. ધનવાનની સાથે પ્રીતિ કરીએ તો ક્યારેક ધનવાન થવાય. જ્ઞાનીની સાથે પ્રીતિ કરીએ તો ક્યારેક જ્ઞાની થવાય. તેમ વીતરાગ પ્રભુની સાથે પ્રીતિ કરીએ તો ક્યારેક આપણો આત્મા પણ વીતરાગ બને. પરંતુ વીતરાગ પ્રભુ ઘણા દૂર જઈને વસ્યા છે કે જ્યાં કાગળ પહોંચે નહીં. મારાથી જવાય નહીં. જે જાય તે પાછા આવે નહીં તો મારે આ પ્રીતિ ટકાવવી કોના આધાર? હે પ્રભુ ! હું ઘણો જ મુંઝાયેલો છું. મુંઝાયેલો છું. ॥ ૨॥
૬
અવતરણઃ- પ્રીતિ હંમેશાં રાગીથી જ થાય. રાગી હોય તે ખુશ થાય. આપણાં અટકેલાં કેટલાક કાર્યો રાગીદશાના કારણે તે જીવ કરી આપે, વીતરાગની સાથે પ્રીતિ કરવાથી શો ફાયદો ? તમે વિનંતિ કરી કરીને તુટી જાઓ. ભાંગી પડો તો પણ તેમનું એક રૂંવાટુ પણ ફ૨કે નહીં તેથી વીતરાગની સાથે પ્રીતિ શું કામની ? તેનો ઉત્તર આ ગાથામાં આપે છે કે -
પ્રીતિ કરે તે રાગીયા, જિનવરજી હો તુમે તો વીતરાગ | પ્રીતડી જેહ અરાગીથી, મેળવવી તે હો લોકોત્તર માર્ગ || ૩ || ૠષભ જિણંદશું પ્રીતડી
ગાથાર્થ :- જે જીવો પરસ્પર પ્રીતિ કરે છે તે જીવો બન્ને રાગ દશાવાળા હોય છે. અહીં જિનેશ્વરપ્રભુ તો વીતરાગ પરમાત્મા છે. તેથી અરાગી એવા એટલે કે વીતરાગ એવા પરમાત્માની સાથે જે પ્રીતડી બાંધવી છે. તે લોકોત્તરમાર્ગ (લોકોની બુદ્ધિમાં ન આવે તેવો માર્ગ) છે. ॥ ૩ ॥
=
વિવેચન :- હંમેશાં સરાગી જીવની સરાગી જીવની સાથે જ પ્રીતિ થાય. કદાચ એક પાત્રમાં રાગ મંદ હોય તો પ્રીતિ કરવાથી પરસ્પર રાગની વૃદ્ધિ થાય. પરંતુ જે વીતરાગી છે તે કદાપિ રાગી થવાના જ નથી. કારણ કે જિનેશ્વર ભગવાન તો ક્ષાયિકભાવે વીતરાગ બન્યા છે.
