________________
૪ ૧
ત્રીજા શ્રી સંભવનાથ પરમાત્માનું સ્તવન ભાન ભૂલેલો છું તેથી હે પ્રભુ ! હું નિરાધાર છું. અશરણ છું. આવા ભૂલા પડેલા એવા મને હે પ્રભુ! તમે તારો તારો. મારા માટે આપ જ શરણરૂપ છો.
હે પ્રભુજી ! તમે તો કરૂણાના સાગર છો. પરમતત્ત્વસ્વરૂપ છો. ત્રણે લોકનો ઉપકાર કરવાવાળા છો. પરમ કરૂણામયી મૂર્તિ રૂપ છો. આવા અનંત ઉપકારી પરમાત્મા દેવનો મને યોગ થયો. આ અવસર મારા માટે ધન્ય ઘડી બની ગયો. આપશ્રીના મીલનમાત્રથી મારા આત્માના જે અસંખ્યાત પ્રદેશો છે. તેમાંના એક એક પ્રદેશ પ્રદેશ અપૂર્વ આનંદ પ્રસર્યો છે. હે પ્રભુ! આપ તો કમરહિત છો. પરના સંગ રહિત છો પોતાના આત્મસ્વરૂપના ભોગી છો.
આપશ્રીનું હૈયાના ભાવપૂર્વક બહુમાન કરતાં કરતાં આપશ્રીને જે સેવે છે તે અવશ્ય શિવરાજને (મુક્તિ સુખને) પામે જ છે. પરમ કલ્યાણને તે પામે છે. આ ગાથામાં લખેલો સત્ય શબ્દ બન્ને બાજુ જોડવો. હેતુ સત્ય હોવાથી જો સત્યપણે બહુમાન કરાય તો તે જીવ અવશ્ય શિવરાજને પ્રાપ્ત કરે જ.
અહીં હેતુસત્યનો અર્થ એ છે કે અરિહંત પરમાત્મા આપણા મુક્તિસુખરૂપ કાર્યના સાચા કારણસ્વરૂપ છે. તેથી તેઓને સાચી રીતે આરાધતાં – સાચી રીતે બહુમાન કરતાં આ જીવ સંસારસાગર અવશ્ય તરી જાય છે. આ લોકનાં સુખ, પરલોકનાં સુખ ઇન્દ્રિયોનાં સુખ અને માન-પાનની આસક્તિનાં સુખ ઇત્યાદિ દુષિતભાવોને ટાળીને પોતાના આત્માના કલ્યાણને માટે ભગવાનના જ્ઞાનાતિશયાદિ ચાર અતિશયવાળાભાવો તથા પ્રાતિહાર્યાદિની વિભુતિ જોઈને જે જીવ હૃદયથી શુદ્ધ બહુમાન કરે છે હૈયાના ભાવને ચઢતા પરિણામમાં રાખે છે તે જીવ અવશ્ય કલ્યાણને પામે જ છે.
