________________
૯૪
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧ માટે તેમાં રંગાવું નહીં. આ પ્રમાણે વિચારતાં સમસ્ત પુદ્ગલાસ્તિકાયદ્રવ્ય (પછી ભલે રૂપિયા હોય, સોના-ચાંદી હોય ધરહાટ હોય કે વાસણ-કુસણ હોય તે સર્વ પુદ્ગલદ્રવ્ય) આત્માથી પરદ્રવ્ય છે. માટે શક્ય બને તેટલો તેનો સંગ્રહ કરવો નહીં. આવું પુદ્ગલદ્રવ્ય ભેગું કરવું નહીં તથા પોતાને જરૂરિયાત હોય તેનાથી પણ ઓછું જ લેવાનું છે ઓછુ જ રાખવાનું છે તો પરને આપવાનું કેમ હોય? માટે આપે નહી પરભણી” પરને આપે નહીં (એટલા માટે પરને ન આપે કે પોતે બહુ રાખતો જ નથી)
ઘણો સંગ્રહ કરે તેને પરને આપવાનું ઘટે, સંગ્રહ જ કરવાની ગ્રંથકારશ્રી ના કહે છે તો પરને આપવાનું કેમ હોય ? પર એવા પુગલદ્રવ્યને ભેગુ ન કરે, તેના ઉપર ઘણો આદરભાવ પ્રેમભાવ ન રાખે, તથા પરદ્રવ્યનો ઘણો સંગ્રહ ન રાખે. જેમ કચરો ઘરમાં રખાતો નથી. તેમ આ પુદ્ગલદ્રવ્ય પણ પરદ્રવ્ય હોવાથી કચરો જ છે. એમ માનીને તેનાથી દૂર રહેવા ઉત્તમ આત્માઓ પ્રયત્ન કરે છે. એટલે જ જૈન સાધુ-સાધ્વીજી પોતાના નામનું – માલિકીહકવાળું મકાન કે દ્રવ્ય રાખતા નથી. આહાર-પાણીનો પણ સંગ્રહ કરતા નથી. સર્વથા પરદ્રવ્યના ત્યાગી થઈને જ વિચરે છે. વિકાર – વાસના ન થાય તેટલા પુરતાં જ શરીરના આચ્છાદન માટે જ વસ્ત્ર ધારણ કરે છે. પરંતુ વસ્ત્રનો પણ સંગ્રહ કરતા નથી. વસ્તુતઃ શરીર આચ્છાદન પુરતુ જ વસ્ત્રાદિ રાખે છે તેમાં પણ મમતા વિનાના જ હોય છે. આહારાદિનો ક્યારેય સંગ્રહ કરતા નથી.
શુદ્ધ એવું સ્યાદ્વાદમય અર્થાત્ અનેકાન્ત સ્વરૂપે જે પોતાના આત્માનું જ્ઞાનાદિ ગુણમય (નિજભાવ) ક્ષાયોપશયિક કે ક્ષાયિકભાવનું સ્વરૂપ છે તે ગુણાત્મક નિજસ્વરૂપને જ આ જીવ ભોગવે છે. જે આત્માને પોતાના સ્વરૂપનો આસ્વાદ મળ્યો હોય તે આત્મા પરભાવને
