________________
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧ દ્રવ્ય છું. જયારે ઋષભદેવ પ્રભુ તો શુદ્ધ પરિણતિવાળા, શુદ્ધસ્વભાવદશા યુક્ત, કર્મોના બંધનથી સર્વથા મુક્ત, અને પુદ્ગલ દ્રવ્યના સર્વથા ત્યાગી અભોક્તાદ્રવ્ય છે.
ક્ષેત્રથી હું સંસારમાં ફરનારો, શરીરમાં જ અવગાહના કરનારો, અને પરમાત્મા તો સંસારક્ષેત્રથી સત્યના થર પર, અને અશરીરભાવે રહેનારા છે. તથા કાળથી હું વર્ષોની (વયની) ગણતરીવાળો, જ્યારે પરમાત્મા વર્ષોના વ્યવહારથી પર, ભાવથી વિચારીએ તો હું રાગીણી અઢારે પાપસ્થાનકથી ભરેલો, જ્યારે પરમાત્મા તો દેવાધિદેવ, રાગદ્વેષાદિ દોષોથી રહિત અત્યન્ત શુદ્ધ, આ રીતે પરમાત્મા મારાથી અતિશય ભિન્ન પ્રકૃતિવાળા છે. તેઓની સાથે મારે પ્રીતિ કેમ કરાય? અને કદાચ પ્રીતિ કરી લઈએ તો પણ તે પ્રીતિ કેવી રીતે સચવાય? તથા ત્યાં સુધી સમાચાર મોકલવા-લેવાનું પણ કોઈ સાધન નથી. વચનોનું ઉચ્ચારણ પણ નથી. કોઈ પણ જાતની કોલ લાઈન પણ નથી. માટે આવી પ્રીતિ કેમ કરાય? અને કદાચ સાચી પ્રીતિ થઈ જાય તો પણ તે પ્રીતિ કેમ વહન કરાય? કેમ ટકાવી શકાય ? / ૧ //
અવતરણ - આ જ વાતને વધારે દોહરાવતા ગ્રંથકારશ્રી કહે છે કે - કાગળ પણ પહોંચે નહીં, નવિ પહોંચે હો તિહાં કો પરધાન ! જે પહોંચે તે તુમ સમો, નવિ ભાંખે હો કોઈનું વ્યવધાન |
અષભ નિણંદશું પ્રીતડી II ૨ II ગાથાર્થ - ત્યાં કાગળ પણ પહોંચતો નથી. કોઈ વડાપ્રધાન જેવો શક્તિશાળી જીવ પણ જઈ શકતો નથી. અને કેવળ જ્ઞાનાદિ ગુણો પ્રાપ્ત કરીને જે ત્યાં પહોંચે છે તે તમારા સમાન વીતરાગી અને બોલવા ચાલવાના વ્યવહાર વિનાનો બની જાય છે. ત્યાં ગયેલા કોઈ
