________________
૨૫
બીજા શ્રી અજિતનાથ પરમાત્માનું સ્તવન
લળી પ્રભુને વિનંતિ કરે છે કે હે પ્રભુ ! તમે કંઈક કરો...તમે કંઇક કરો, તમે જ કરી શકો તેમ છો. આ સેવક સામે કંઈક મીઠી નજર કરો, શક્તિશાળી છો. છતાં ઉપેક્ષા કેમ કરો છો. હું તમારો છેડો છોડવાનો નથી, જેની પાસે કાર્ય થવાની સંભાવના હોઈ શકે, ત્યાં જડની જેમ શાન્ત થઈને બેસી કેમ રહેવાય ! માટે સાધક એવો મારો આત્મા પ્રબળ પુષ્ઠાલંબન પાસે પોતાના ઇષ્ટકાર્યની સિદ્ધિ માટે વિનંતિ કરતાં કરતાં કાર્ય સિદ્ધ થવાની ઉમેદ રાખે છે. માટે હે પ્રભુ! આપશ્રી આ કાર્ય કરવા તત્પર બનો. ॥ ૫ ॥
અવતરણ ઃ- ભક્તિથી પરમાત્માની ગુણસ્તુતિ કરે છે.
અહવા પરમાતમ પ્રભુ રે, પરમાનંદ સ્વરૂપ । સ્યાાદ સત્તા રસી રે, અમલ અખંડ અનૂપ || ૬ || અજિતજિત તારજો રે, તારજો દીનદયાળ.
ગાથાર્થ ::- અથવા આ પ્રભુ પરમાત્મા છે. પરમ આનંદ સ્વરૂપ છે. સ્યાદ્વાદભાવવાળી સત્તાના રસિક છે તથા નિર્મળ છે. અખંડ છે. અને અનુપમ સ્વરૂપવાળા પણ છે. ॥ ૬ ॥
વિવેચન ઃ- ઉપરની પાંચમી ગાથામાં પરમાત્મા મારા આત્માનું કલ્યાણ ક૨શે જ, એવી ઉમેદપૂર્વક સેવક પ્રભુને કલ્યાણ કરવા માટેની વિનંતિ કરે છે. હવે આ છઠ્ઠી ગાથામાં “અથવા” શબ્દ લખીને ગ્રંથકારશ્રી એમ જણાવે છે કે અથવા મારૂં કલ્યાણ કરવાનું પ્રભુને કહેવાની મારે જરૂર જ નથી. કારણ કે તે પરદ્રવ્યના કર્તા નથી. પોતાના સ્વરૂપમાં જ રમનારા છે. વીતરાગ હોવાથી બીજા ઉપર રાગ કરતા નથી. બીજાના કાર્ય કરવામાં જોડાતા નથી. માટે મારૂં કલ્યાણ કરવાનું કામ મારે જ કરવું જોઈએ.
