________________
૧૪
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧ પરમાત્મા એવા શ્રી ઋષભદેવ પ્રભુ તો વીતરાગ હોવાથી પોતાની આજ્ઞા લોકો પાળે એવી અપેક્ષા ક્યારેય રાખતા નથી. અને પોતાની આજ્ઞા જે ન પાળે તેના ઉપર ક્યારેય દ્વેષ કરતા નથી. પોતે તો પોતાના વીતરાગસ્વભાવમાં જ વર્તે છે. પરંતુ કેવળજ્ઞાન પામ્યા પછી સર્વે જીવોનું હિત કેમ થાય? તેને અનુલક્ષીને ધર્મોપદેશ તેઓએ આપ્યો છે. તેને અનુસરવું એ જ આપણો ધર્મ છે. તેમાં જ આપણું કલ્યાણ છે. માટે આરાધકજીવે જિનેશ્વરપ્રભુની આજ્ઞા માનવી
સ્વીકારવી અને જીવનમાં ઉતારવી એ જ ધર્મ છે એ જ આ જીવનું તારકતત્ત્વ છે. પ્રભુજી પોતે કોઈને પણ હાથ પકડીને તારતા નથી. જે જીવ પ્રભુનો આજ્ઞાંકિત થાય છે તે આજ્ઞાની આરાધના વડે તરે છે. પ્રભુજીમાં તારક તરીકે તેનો ઉપચાર કરાય છે.
ઉપરની વાત સમજયા પછી સર્વ સાધક આત્માએ પોતે જ રાગ-દ્વેષ અજ્ઞાન અને અહંકારાદિ દોષો ત્યજીને વીતરાગપ્રભુની આજ્ઞાનું આલંબન લઈને પોતે જ સંસારસાગર તરવાનો પ્રયત્ન કરવાનો છે. માટે સંસારનાં સર્વે પણ કાર્યો ત્યજીને (તેમાંથી ઉદાસીન બનીને), સર્વ પ્રકારના પરભાવોનું વિરમણ કરીને અતિશય ભાવે નિઃસ્પૃહ બનીને પરમોપકારી, તત્ત્વોપદેશક, ધર્મના નાયક અને માર્ગને બતાવનારા એવા અરિહંત પરમાત્માની આજ્ઞાના પાલનમાં તથા તેઓશ્રીની સેવામાં જોડાઈ જવું એ જ સંસાર સાગર તરવાનો પરમકલ્યાણકારી માર્ગ છે. | ૬ ||
સંસારનો રાગ ઘટાડવા માટે વીતરાગનો રાગ વધારો અને સંસારનો રાગ તુટ્યા પછી વીતરાગનો રાગ પણ ત્યજીને વિતરાગતાના અવલંબી બનો એવો આશય આ સ્તવનમાં છે.
પ્રથમ સ્તવન સમાપ્ત
