________________
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧ અવતરણ :- પોતાની ભવિતવ્યતા જ્યારે પાકે છે, ત્યારે આપોઆપ આવા પ્રકારનાં નિમિત્તોનો યોગ મળી રહે છે અને આ જીવ આત્મકલ્યાણ સાધે જ છે. તે ઉપર સમજાવે છે કે - અજકુલગત કેસરી લહેરે, નિજપદ સિંહ નિહાલ | તિમ પ્રભુભક્ત ભવિ લહે રે, આતમશક્તિ સંભાલ || ૪ ||
અજિતજિત તારજો રે, તારજી દીનદયાળ ગાથાર્થ :- બકરાંના ટોળામાં રહેલો કેસરીસિંહ બીજા સિંહને જોઈને પોતાનું સિંહપણાનું પદ સંભાળે છે. તેની જેમ આ ભવ્યજીવ પણ પ્રભુજીની ભક્તિ કરતાં કરતાં પ્રભુજીને જોઈ જોઈને પોતાના આત્માની પણ આવી અનંતશક્તિ છે. આમ સંભાળે છે. ૪ /
વિવેચનઃ- કોઈ એક સિંહ પોતાના જન્મથી જ બકરાના ટોળામાં રહ્યો છે અને તેમાં જ મોટો થયો છે. આવા પ્રકારનો સિંહ પોતાનું વાસ્તવિક સિંહપણું ભૂલી જાય છે. અને પોતાની જાતને બકરાઓના ટોળાના કારણે બકરાસ્વરૂપ માની લે છે કારણ કે તે બકરાની સાથે જ મોટો થયો છે. એટલે બકરાંને જ પોતાનું કુટુંબ-પરિવાર મનથી માને છે.
ત્યાં ક્યારેક બીજો સિંહ સામે આવે છે ત્યારે તે બીજા સિંહને જોઈને બધાં જ બકરાં ભાગી જાય છે તેની સાથે પ્રાથમિક સિંહ પણ પોતાની જાતને બકરાતુલ્ય જ માનતો હોવાથી ભાગાભાગ કરે છે. આમ કરતાં કરતાં પ્રથમનો સિંહ બીજા નવા આવેલા સિંહમાં પોતાના સમાન આકારાદિ જોઈને પોતાના આકારાદિને દેખે છે અને સરખાવે છે.
બન્નેમાં સરખાપણું દેખીને વિચારે છે કે પેલા સિંહની જેમ હું પણ સિંહ છું પોતાની જાતને સિંહપણે જાણ્યા પછી અત્યન્ત નિર્ભય થાય છે. આમ બકરાના ટોળામાં ભળેલો સિંહ પોતાનું સિંહપણું ભુલી ગયો હતો. પરંતુ બીજો સિંહદેખવાથી પોતાની અસલી જાત સ્મૃતિગોચર થાય છે તેવી જ રીતે આ ભવ્યજીવ પણ અનાદિકાળથી ભોગસુખોમાં
