________________
અણમોલ ધન
૧૭૫
પૂર્વની રીતે કોઈ પણ એક મતને સત્ય માની, તેની તરફ આકર્ષવાની હતી. જયારે વર્તમાનની રીતો તેનાથી વિપરીત છે.
કેઈપણ એક મતના પ્રચારક તરફથી આજે માનવસમાજને ઠગવાનો તેટલે ભય નથી, કે જેટલે ભય સર્વ મતને સરખા ગણાવનારા અને પોતે કોઈ પણ મતના અનુયાયી નહિ હોવાનો દાવો કરવા છતાં પણ પોતાની વાતને મક્કમપણે વળગી રહેનારાઓ તરફથી છે.
કેઈપણ એક મતને પ્રચારક સાચો છે કે ખોટો, તેની પરીક્ષા તે તેના મતના અભ્યાસથી પરીક્ષક વર્ગ અવશ્ય કરી શકે છે. પરંતુ “અમે કેઈપણ મતના અનુયાયી નથી,” એમ કહીને “સર્વ મત સાચા અગર સર્વ મત ખાટા” એવાં બુદ્ધિવિહીન પિતાના મતને સિધ્ધ કરવાનો પ્રયાસ કરનારા આત્માઓ પ્રજાને માટે ભારે ભયરૂપ છે. કારણ કે પરીક્ષામાં ઉતરવા માટે તેઓની પાસે કોઈ મત જ નથી.
સામાન્ય પ્રજા તેઓની આ દાંભિક વૃત્તિને કળી શકવા નિષ્ફળ નીવડે છે, તેથી તેઓની વાજાળમાં આબાદ ફસાઈ જાય છે. અને તે પછી એમ માનવા લાગી જાય છે કે, દરેક મતમાં કાંઈને કાંઈ ટાપણું અવ
શ્ય હોય છે, તો તેના અનુયાયી બનીને તેના બેટાપણને શા માટે પોષણ આપવું અગર તે આપવામાંથી
