________________
ૌરા
૧૯૯ પ્રાપ્તિ માટે સંક્ષિપ્ત યા વિસ્તૃત જ્ઞાન ઉપર ભાર દેવાને બદલે ભાવપૂર્વકના જ્ઞાન ઉપર ભાર દેવાની આવશ્યકતા છે.
શ્રી જિનવચનનું જ્ઞાન પણ વિસ્તૃત હોવા છતાં, જે તે ભાવ સહિત નથી કિન્તુ ભાવરહિત છે, તો તે સાચા ટૌરાગ્યની ઉત્પત્તિનું કારણ બની શકતું નથી. ઉલટ પક્ષે, સંક્ષિપ્ત જ્ઞાન પણ ભાવ સહિત છે, તે તેનાથી નિભ બૈરાગ્યની પ્રાપ્તિ નિઃસંશયપણે થઈ શકે છે.
ભાવસહિત “મા રૂવ મા તુષ' એવું એકાદ પદનું રાન પણ માણતુષાદિ મહામુનિવરને તીવ્ર વૈરાગ્યની પ્રાપ્તિ કરાવી અને મેલ આપનાર થઈ શકયું હતું અને ભાવ વિનાનાં સાડાનવ પૂર્વ પર્વતનાં રૂાન પણ અભવ્યાદિ જીને સવની વૃદ્ધિ કરાવનારાં નીવડયાં હતાં.
એનું ખરું કારણ એ છે કે, ભાવસહિત પણ જ્ઞાન-સમ્યમ્ જ્ઞાન-વિશેષ જ્ઞાનની પ્રાપ્તિમાં બાધક નથી, કિન્તુ સાધક છે.
જે આત્માઓ પેતાને પ્રાપ્ત થએલા થડા પણ જ્ઞાનથી સંતુષ્ટ બની જઈને અધિક જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ માટે ઉદ્યમ કરવાનું જ માંડી વાળે છે તે આત્માઓનું તે. કહેવાતું ડું સભ્યજ્ઞાન ભાવથી પ્રાપ્ત થએલું છે, એમ કહી શકાય જ નહિ.
ભાવથી પ્રાપ્ત થએલ સમ્યગુસ્સાનને અર્થ એ છે કે, તે જ્ઞાન તેને અતિશય રૂચિ ગયું હોય. અને જે વસ્તુની
