________________
૨૪૩
શ્રદ્ધાસંપને આત્માની વિચારણા છુટવા માટે પ્રયાસ કર્યો નહિ અને હિતકારી હિતોપદેશને આવકાર્યો નહિ.
ભવભવ વિરાધના કરીને સંસારમાં ભટક, પરાધીનપણે દુઃખ સહીને અકામ નિર્જરા કરી. શ્રી જિન ધર્મની નિકટ પણ આવે, પરંતુ અનાદિના અસદ્ અભ્યાસના ચગે એ ધર્મ રૂએ નહિ.
દુનિયાનાં દુઃખેને સહ્યાં, પણ તપનાં કષ્ટોથી પુંજાશ પામ્યા. મરતી વખત માલમિલકત મૂકીને મરી ગયે પણ સ્વહસ્તે દાન દીધાં નહિ. શરીર રોગનું ઘર બન્યું, પણ નિરોગી કાયાને શીલસંપન્ન બનાવી નહિ. પુદ્ગલના બેગ રાતદિવસ ચિંતવ્યા, પણ શ્રી વીતરાગદેવને એક ક્ષણવાર પણ ધ્યાચા નહિ. રાતદિવસ પાપવિચારે કર્યા, પણ પુણ્યવિચારેને ઘડીભર પણ સેવ્યા નહિ. અંતે પાપથી ભારે થઈ એકેન્દ્રિાદિક નીચ ભમાં ભાગ્યે.
મનુષ્યભવ અને દેવભવાદિ ક્વચિત્ પામ્યું, તે વખતે પાછું અનંત ભવભ્રમણ વધારીને જ મર્યો. આ દયામણી હાલતથી મુકત કરાવનાર શ્રી જિનેશ્વરદેવ મળ્યા, તેમની આજ્ઞાએ વર્તતા સદગુરુઓ મળ્યા, તેમણે કહેલા આગમ મળ્યાં, પણ તેના ઉપર સદ્ભાવ થયે નહિ.
અનંતીવાર ઊંચે આવીને નીચે પટકાણે. જેને અનંતીવાર પાન્યા અને પિગ્યા, તેમાંના કેઈએ પણ
