________________
આસ્તિકતાને આદર્શ
અનુકરણ કરીને, ધર્મના અથી આત્માઓ પણ ગીતાર્થ ગુરૂઓના ગચ્છોને નહિ શેધવા અને અગીતાર્થ મુનિઓના પહલે પડવું અગર સર્વથા મુનિ-સમુદાયથી વંચિત થવું એ શું ન્યાયસંગત છે ?
ગીતાર્થની શોધ કરવા છતાં પણ ભાગ્યમે અગીતાર્થ મળી જાય, તો તેથી ભય પામવાનું કોઈ પ્રજન નથી. તેવા વખતે અગીતાર્થને ત્યાગ કરવાનું અને અન્ય ગચ્છના ગીતાર્થનું શરણું શોધવાનું પણ શાસ્ત્રીય ફરમાન છે.
એમ કરવાથી પિતે સ્વીકારેલા ગચ્છની પ્રશંસા થાય છે અને અન્ય ગચ્છની નિંદા થાય છે, એમ માની લેવું એ મોટી ભૂલ છે. એમ માનવાથી તે શ્રી જિનમતને સ્વીકાર પણ કઠિન બની જશે. કારણ કે એ રીતે વિચારવા જતાં શ્રી જિનમતને સ્વીકાર કરવાથી અન્ય મત હલકો પડે જ છે, પરંતુ તવના માર્ગમાં એવા વિચારને મુદ્દલ સ્થાન નથી.
કલિકાલસર્વજ્ઞ આચાર્યદેવ શ્રી હેમચન્દ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા શ્રી મહાવીર પરમાત્માની સ્તુતિ કરતાં એક સ્થળે ફરમાવે છે કેहिंसाद्यसत्कर्मपथोपदेशाद्- सर्वविन्मूलतया प्रवृते। સૂરાં રૂઢિપરાજ, પૂમિસ્ત્રવચનમાળ ”
હે નાથ ! તારા સિવાય અન્ય પ્રકાશિત કરેલાં
