________________
અમાપ ઉપકારક શ્રી જિનવચન
૨૦૯
કરતા નજરે પડે છે. એવા “સુદેવ સુગુરૂ અને ધર્મ એ જગતમાં સારભૂત છે,” એમ સિદ્ધ કર્યા પછી પણ કુદેવ, કુગુરૂ અને કુધર્મનું બહુમાન કરવા ગર્ભિત રીતે સૂચવે છે. એવાઓને કુદેવ, કુગુરુ અને કુધર્મની આશાતનાને જેટલે ભય લાગે છે, તેટલે ભય સુદેવ, સુગુરૂ અને સુધર્મની આશાતનાને રહ્યો નથી.
આંશિક સત્યને સંપૂર્ણ સત્ય માની લઈ, ઊભા થએલાં એકાંત દર્શનમાં તેઓ સત્યને જેટલે પક્ષપાત જોઈ શકે છે, તેટલે સત્યનો પક્ષપાત સંપૂર્ણ સત્ય જ સત્ય તરીકે સ્વીકારવાનો ઉપદેશ કરનાર આગમોમાં જોઈ શક્તા નથી.
અસત્ય વાતને ઘણું અસત્ય તરીકે જાહેર કરવામાં, તેઓને કેમવાદનું પિષણ દેખાય છે, અને સત્યનું છે ચોક ખંડન કરનાર પણ ક્ષમાશીલ છે, એ તેમને ભાસ થાય છે.
અનુપક્ષીય દોષપાત્ર એવા પણ પરની ટકામાં પાપ દેખનારા અને સર્વમાં ગુણ જ જોવાની વાતો કરનારા તેઓ, પિતાની રૂચિથી પ્રતિકૂળ ગુણવાનની પણ નિંદા કરવાની એકેય તકને જતી કરતા નથી.
હિંસાને પાપ માનનારા અને રાજ્યદ્વારી ક્ષેત્રમાં પણ અહિંસાની હિમાયત કરનારા તેઓ, જીવનપર્યત અહિં. સાવ્રતને આચરનારા સ્વગુરુઓની સાચી યા ખાટી નિંદા કરવામાં અભિમાન લે છે.
