________________
અમાપ ઉપકારક શ્રી જિનવચન
૨૧૧
આ બધાને સમ્યકક્રિયા વિનાના આદરશૂન્ય જ્ઞાનના માત્ર વિલાસ સિવાય બીજું શું કહી શકાય?
અહીં પ્રશ્ન આદરને છે. લેવકલાજ કે કુળમર્યાદાથી થતી ક્રિયાના નથી. જે આદર અને અંતરંગ પ્રેસ સમ્યફ વાષક સક્રિયાઓ પ્રત્યે જોઈએ, તે નાશ પામવાથી જ અને તેને નાશ પામવામાં અભિમાન લેવાથી જ આ સ્થિતિ ઊભી થઈ છે, એમ કહેવામાં જરા પણ હું નથી.
અનીતિ આદિ નાનાં પાપને ય ભયંકર માનવાનું કહેનારાઓ, મજથી અને વિલાસથી મિથ્યાત્વસેવનાં લીન બને, એમાં અભિમાન ધારણ કરે અને તેમાં પોતાના જ્ઞાનની સફળતા સમજે, એ જ્ઞાનીઓને મન અતિશય કરુણાને વિષય છે.
મિથ્યાત્વ એ મહાપાપ છે. બીજા સત્તર પપેથી પણ તે ચઢિયાતું છે અને અનંત જન્મ-મરણની પરંપરાને વધારનારું છે, એમ સમજયા અને સમજાથા પછી, વાત-વાતચાં એ પાપના સેવનમાં રસ લેવાય, તેના જે દેખીતે અંધાપે બીજો એક પણ ન હૈ શકે. તેવા જનેએ પશમની મંદતા કે ધર્મચિન મંદવાને કારણે આવશ્યકાદિ ક્રિયાઓમાં દેષ આચરનાશઓને જેટલા દેવ પાત્ર ગયા છે, તેટલા દેષ પાત્ર વિદ્વાન ગણાતા સ્વછન્દી જનોને નથી ગયા, એ સમ્યકત્વનું
