________________
૧૭૮
આસ્તિકતાને આદર્શ આ મતવાળાઓનું કહેવું છે કે, “સર્વ ધર્મસંસ્થા એને પિતાની ધર્મસંસ્થા જેટલી જ પવિત્ર માનવી. એમ કરવાથી સહિંના ગુણ કેળવાય છે અને પરમત-દ્વેષ નાશ પામે છે. પરંતુ તેઓની આ વાત બકરું કાઢીને ઊંટને પેસાડવા જેવી છે.
તેઓને પરમત પ્રત્યેના દ્વેષ (2) રૂપ “બકરાને કાઢવા જતાં કથીરને પણ કુંદનના ભાવે તળાવરૂપ “નિર્વિવેક્લિારૂપી “Gરીને રથાન આપવું પડે છે. પણ આ સત્ય તેઓને સમજાતું નથી તે આશ્ચર્ય છે !
ધર્મ' પદાર્થની ગ્યતાને સર્વથા બંધબેસતા નહિ એવા મત, પંથ કે સમ્પ્રદાયને પણ ધર્મના પ્રરૂપક, પ્રેરક તેમજ પવિત્ર માનવાને દુરાગ્રહ તેઓ પાસે, સત્યનું ખંડન કરવાના અનેકવિધ પ્રયત્ન કરાવે છે, કારણ કે અગ્યને ગ્ય સાબિત કરવું હોય તે કાપકૂપ ગ્યમાં જ કરવી પડે. આ નીતિ ભયાનક છે, હિતઘાતક છે.
જે જમાનામાં આવા અજ્ઞાન મતને પણ આંધળીઆ કરીને ઉત્તેજન આપવામાં આવતું હોય, તે જમાનાને વિજ્ઞાનને એટલે વિશિષ્ટ જ્ઞાનને જમાને કહે કે પછી વિગતજ્ઞાનનો જમાને કહે, એ બુદ્ધિમાનેએ સ્વયં વિચારવા યોગ્ય છે.
પિતાને પંડિત તરીકે ઓળખાવનારાઓ આજે સર્વ ધર્મ સમભાવના કલ્પિત સિદ્ધાન્તને ભેળા તેમજ અજ્ઞાન
