Jain Shasan 1991 1992 Book 04 Ank 01 to 48

Book Title: Jain Shasan 1991 1992 Book 04 Ank 01 to 48
Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir

View full book textPrevious | Next

Page 757
________________

વર્ષ–૪ અંક-૩૩-૩૪ તા. ૧૪-૪-૯૨ :
: ૮૪૧ કરવામાં આવ્યું. વછરે પિતાની બુદ્ધિને સત્યની મા બનવાની માનવતા અદા કરીને કામે વગાડીને એમાં લખાવ્યું કે, મારે એની અન્ન-કટોકટીને આંતરવી જ
દીલ્હી–પતિ નિઝામ-ઉલ-મુલક તર- રહી! ઉપકાર કદી એળે જતું નથી. આ ફથી બાજીરાવ પેશવાને માલુમ થાય કે, માનવતા જ પુલ બની જાય અને અમારા અમે તમને દાના દુશ્મન તરીકે ઓળખીએ બંને વચ્ચે શૂલ જે સંબંધ કુલમાં છીએ અને આ ઓળખ અમને એ ફેરવાઈ જાય, એવું પણ કેમ ન બને ? પ્રસ્તાવ રજૂ કરવા પ્રેરે છે કે, ઈલામને દરબારમાં ગરમાગરમ બનેલા અટકઅમારે પવિત્ર ઈદને તહેવાર નજીક આવી ળોના બજારમાં એક નવો ધડાકે કરતા રહ્યો છે, ત્યારે અમાલ સન્યના માથે બાજીરાવ પેશ્વાએ કહયું: દરબારને મારો તળાયેલા અન્ન-કટેકટીના વાદળને વિખેરી નિર્ણય કદાચ સાપને ઝેર પાવા જેવી મુખેંનાખવામાં તમારી મદ મળશે જ, એવી ઈને એક નાદર નમુન જણાશે, પરંતુ આશા રાખવામાં આવે છે.
આ નિર્ણય અંતરના અવાજમાંથી ઊભે રૂકને લઈને એક કાસદ બાજીરાવના થયે છે, એથી એની નકકરતાને કેઈ નુકદરબારમાં પ્રવેશ્યો. ઘણુને એનું આગમન, શાન પહોંચાડી નહિ શકે. દિલ્હી પતિએ અવનવી કલ્પનાઓ કરાવી ગયું. ખુદ જે આશા વ્યકત કરી છે, એને સફળ બનાબાજીરાવ પણ કહપનાના ઘોડા પર બેસીને વવાને મેં નિરધાર કર્યો છે. ઈદ નજીક દેડવા માંડયા. પણ જયાં ચકકામાં રમતી આવી રહી છે. આ તહેવારના નજરાણા આશાનું વાચન થયું, ત્યાં જ અચંબો તરીકે આપણે અનાજના ગાડે ગાડા મોકલીને અનુભવી રહ્યા છે રે ! કેવી પાગલ-માંગણું! માનવતાને મહિમા, બુલંદ-કઠે ગાઈશું. શત્રુ વળી શત્રુને શસ્ત્રની સહાય કરે ખરે? એટલું તે યાદ રાખવા જેવું છે કે, ઉપનિઝામને અનાજ આપવું, શસ્ત્ર આપવા કાર કદિ એળે જતા નથી.
જેવી જ બાબત છે ને? પણ બાજીરાવ- બાજીરાવના આ નકકર નિર્ણયને કોઈ પિવાનું દિલ તે કઈ જુદી જ વિચારણા- નમાવી ન શકયું. ઈદના તહેવારના નજમાં ખોવાઈ ગયું! એઓ વિચારી રહયા રાણારૂપે બાજીરાવ પેશ્વા તરફથી જયારે હતા : સમરાંગણને સાદ પડે, ત્યારે હાલે અનાજથી ભરેલા ગાડે ગાડા આવતા દેખાયા, અમે બંને શત્રુઓ હેઈએ, પણ માનવ ત્યારે નિઝામ રીન્યની આશ્ચર્ય ભરપૂર તાના માંડવા નીચે અમે બંને શત્રુતાનું આંખમાં આનંદના આંસુ રેલાઈ રહ્યા. સહુ શસ્ત્ર ઉગામીને સામસામા ઉભા રહી બોલી ઉઠયા : આનું નામ દાને દુશમન ! જઈએ, એથી તે અમારી રાજવીની રોશની ઉપકાર કદિ એળે જતો નથી. બાજીજ નહિ, માનવતાનું કેડિયું પણ કલંકિત રાવની આ ઉદારદિલીએ નિઝામનું હૈયુ બન્યું કહેવાય! રણભુમિ પર તે પડશે પલટાવી નાખ્યું. નિઝામે વિચાર્યું કે, એવા જ દેવાશે ! પણ અત્યારે તે નિઝામ ભારત આવા મુઠ્ઠીભર માનવોથી જ પુણ્ય


Page Navigation
1 ... 755 756 757 758 759 760 761 762 763 764 765 766 767 768 769 770 771 772 773 774 775 776 777 778 779 780 781 782 783 784 785 786 787 788 789 790 791 792 793 794 795 796 797 798 799 800 801 802 803 804 805 806 807 808 809 810 811 812 813 814 815 816 817 818 819 820 821 822 823 824 825 826 827 828 829 830 831 832 833 834 835 836 837 838 839 840 841 842 843 844 845 846 847 848 849 850 851 852 853 854 855 856 857 858 859 860 861 862 863 864 865 866 867 868 869 870 871 872 873 874 875 876 877 878 879 880 881 882 883 884 885 886 887 888 889 890 891 892 893 894 895 896 897 898 899 900 901 902 903 904 905 906 907 908 909 910 911 912 913 914 915 916 917 918 919 920 921 922 923 924 925 926 927 928 929 930 931 932 933 934 935 936 937 938 939 940 941 942 943 944 945 946 947 948 949 950 951 952 953 954 955 956 957 958 959 960 961 962 963 964 965 966 967 968 969 970 971 972 973 974 975 976 977 978 979 980 981 982 983 984 985 986 987 988 989 990 991 992 993 994 995 996 997 998 999 1000 1001 1002 1003 1004 1005 1006 1007 1008 1009 1010 1011 1012 1013 1014 1015 1016 1017 1018 1019 1020 1021 1022