________________
અઢારમું શ્રી કિયાસ્થાન અધ્યયન. [ २७७ फासेणं दिव्वेणं संघाएणं दिव्वेणं संठाणेणं दिव्वाए इड्डीए दिव्वाए जुत्तीए दिव्वाए पभाए दिव्वाए छायाए दिव्वाए अच्चाए दिव्वेणं तेएणं दिव्वाए लेसाए दसदिसाओं उज्जोवेमाणा पभासेमाणा गइकल्लाणा ठिइकल्लाणा आगमेसि भद्दया यावि भवंति, एसठाणे आयरिए जाव सव्वदुक्ख पहीण मग्गे एगंतसमे सुसाह । दोच्चस्स ठाणस्स धम्म पक्खस्स विभंगे एवमाहिए।स.३८।
તેવા ઉત્તમ સાધુને એક અર્ચા-શરીર હોય છે, અર્થાત ચરમ શરીરી હોવાથી તે ભવમાં કેવળજ્ઞાન પામી મેક્ષમાં જાય છે, પણ જે થોડાં કમ ભેગવવાં બાકી રહ્યાં હોય તે ઉંચ કેટીના વૈમાનિક દેવલોકમાં ઉત્પન્ન થાય છે, ત્યાં તે ઈંદ્ર થાય છે, તેને સામાનિક વાયત્રિશક લોકપાલ આત્મરક્ષક તથા પરખદાના દે તથા દેવીઓ સેવામાં હોય છે, પણ તેઓ આભિગિક (સેવક) દેવતામાં કે કિલવિષિયા (A 241) देवतामा उHrt 211 नथी, (21नो ४
