________________
શ્રાવકધર્મવિધિપ્રકરણ
મદ્ યુવા યુક્ત તતવાહિતગારા' [. “” ત્યાત્મિનિર્તશે તેવમોક્ષયારાનીયા સેલ્યર્થ“ક્ષિTI: ક્ષિપI પૂણ્ય પુરવ ચર્થ:, “સાવ:” યતય: કૃતિ ગાથાર્થ રાજા
આ પ્રમાણે સમ્યકત્વનો સ્વીકાર કરવાના પ્રસંગથી પ્રાપ્ત થયેલ મિથ્યાત્વનિવૃત્તિને ત્રિવિધ-ત્રિવિધ કહીને ઉપસંહાર કરે છે -
પૂર્વે કહ્યું તે રીતે ત્રિવિધ-ત્રિવિધથી મિથ્યાત્વની વિરતિનો સ્વીકાર કરીને આગમમાં કહેલી જિનપ્રતિમાની પૂજા વગેરે વિધિથી દીક્ષા (= સમ્યકત્વ) આપનારા આચાર્ય વગેરેની પાસે જઈને પ્રતિજ્ઞા કરે. કેવી પ્રતિજ્ઞા કરે તે કહે છે:- નિસ્ટંગ અરિહંત મારા દેવ છે = મોક્ષ માટે આરાધવા યોગ્ય દેવ છે, સાધુઓ મારા પૂજ્ય ગુરુ છે. અરિહંત:- દેવોએ કરેલી અષ્ટમહાપ્રાતિહાર્યરૂપ પૂજાને જે યોગ્ય છે તે અરિહંત. નિસંગ:- (સુવર્ણાદિરૂપ) બાહ્ય અને રાગ-કષાયાદિરૂપ અત્યંતર સંગ જેમાંથી નીકળી ગયો છે તે નિસ્ટંગ. અરિહંતની મૂર્તિ અને ધર્મદેશના આદિથી જણાઈ આવે છે કે અરિહંત સર્વ રાગાદિની મલિનતારૂપ દોષથી રહિત હોય છે. આથી જ કહ્યું છે કે “હે સ્વામિનું લોકમાં સ્ત્રી-શસ્ત્ર-જપમાલાને ધારણ કરનારા દેવોની મૂર્તિઓ નિપુણોથી સારી રીતે જાણી શકાય તેવા રાગ-દ્વેષના પર ભ્રમને સંપૂર્ણ ભાંગી નાખે છે. પણ સંગથી રહિત અને પ્રગટપણે કૃતકૃત્યતાને કહેતી તારી આ કાયા રાગ-દ્વેષના નાશને સાચે જ કહે છે. (૧) “લોકમાં જેમને પોતાના આત્મામાં રમણ કરનારા કહેલા છે તે દેવોએ પણ વજ આદિનો આશ્રય લીધો છે. હે જિન! વજ વગેરે જડ પદાર્થોથી પરમાર્થથી તેમનું આત્મસ્વરૂપ (= આત્મામાં રમણતા) કેવી રીતે હોય? હે મુનિવર! બાહ્ય અને આંતરિક પરિગ્રહનો ત્યાગ કરનારા તારું તો સઘળું યુક્તિથી યુક્ત છે. તેથી તારું આ આત્મસ્વરૂપ (= આત્મરણતા) અબાધિત છે.” (૨) [૪૪]
सम्यक्त्वाऽभ्युपगमानन्तरं यदस्य पालनीयं तदाहअह सो सम्मद्दिट्टी, संपुन्नं भावचरणमिच्छंतो। पालइ दंसणायारमट्ठहा सो पुण इमो त्ति॥४५॥
[अथ स सम्यग्दृष्टिः, संपूर्ण भावचरणमिच्छन्। પાનથતિ સર્જનારા મછવા જ પુનરથતિi૪૫il]
; આમાં રાગ-દ્વેષ નથી એવા ભ્રમને (= મિથ્યાજ્ઞાનને) ભાંગી નાખે છે, એવો તાત્પર્ય છે.
