________________
શ્રાવકધર્મવિધિપ્રકરણ
૧૬૪
તથાतित्थंकरभत्तीए, सुसाहुजणपज्जुवासणाए य। उत्तरगुणसध्याए, एत्थ सया होइ जइयव्वं।।१०७॥
[तीर्थकरभक्त्या सुसाधुजनपर्युपासनया च।।
उत्तरगुणश्रद्धया अत्र सदा भवति यतितव्यम्।।१०७॥] "तित्थंकर" गाहा व्याख्या- 'तीर्थकरभक्त्या' परमगुरुविनयेन 'सुसाधुजनपर्युपासनया च' भावयतिसेवनया च 'उत्तरगुणश्रद्धया च' सम्यक्त्वे सत्यणुवताभिलाषेण तेषु सत्सु महावताभिलाषेण च 'अत्र' विरतिव्यतिकरे “સતા સર્વલા મવતિ તિવ્ય” કદમ: વય: રૂતિ ગાથાર્થ in૨૦ણા
આથી નહિ થયેલા વિરતિપરિણામને ઉત્પન્ન કરવા માટે અને ઉત્પન્ન થયેલા વિરતિપરિણામની સ્થિરતા માટે જે કરવું જોઈએ તે ઉપસંહાર કરવા પૂર્વક કહે છે -
આ પ્રમાણે ઉપાયરક્ષણ વગેરેથી વિરતિનો પરિણામો થતો હોવાથી અને પ્રમાદથી વિરતિનો પરિણામ નાશ પામતો હોવાથી અહીં સદા નીચે મુજબ પ્રયત્ન કરવો જોઈએ.
(૧) લીધેલાં સમ્યકત્વ અને અણુવ્રત વગેરેનું સદા સ્મરણ કરવું જોઈએ. (૨) લીધેલાં સમ્યકત્વ અને અણુવ્રતો વગેરે ઉપર બહુમાન રાખવું જોઈએ. (૩) સમ્યકત્વ અને વ્રતોના પ્રતિપક્ષ મિથ્યાત્વ, પ્રાણિવધ આદિ ઉપર ગુસાભાવ જોઈએ. (૪) મિથ્યાત્વ અને પ્રાણિવધ વગેરે દોષોના પરિણામની વિચારણા કરવી જોઈએ, અર્થાત્ આ દોષોથી ભયંકર ફળ મળે છે એવી વિચારણા કરવી. (૫) તીર્થંકરની ભક્તિ કરવી જોઈએ. (૬) સુસાધુઓની સેવા કરવી જોઈએ. (૭) જે ગુણોનો સ્વીકાર કર્યો હોય તેનાથી અધિક ગુણની ઈચ્છા રાખવી જોઈએ. જેમકે- સમ્યકત્વનો સ્વીકાર કર્યો હોય તો દેશવિરતિની ઈચ્છા રાખવી જોઈએ. દેશવિરતિનો સ્વીકાર કર્યો હોય તો સર્વવિરતિની ઈચ્છા રાખવી જોઈએ. [૧૦૬-૧૦૭]
एवमसंतो वि इमो, जायइ जाओ वि न पडइ कयाई। ता इत्थं बुद्धिमया, अपमाओ होइ कायव्वो ॥१०८॥
[ एवमसन्नप्ययं जायते, जातोऽपि न पतति कदाचित्। તત્ર વૃદ્ધિમતા, પ્રમાદો ભવતિ વાર્તવ્ય:૨૦૮i],
