________________
प्रमेयधोतिका टीका प्रति०१ स्थावरभावप्रसभावस्य भवस्थितिकालमानम् ३५१ स्तेषां प्रतिसमयमेकैकापहारेण यावत्योऽनन्ता उत्सपिण्यवसर्पिण्यो भवन्ति तावत्य इति । एतासामेव पुद्गलपरावर्ततो मानमाह-'असंखेज्जा पुग्गलपरियट्टा' असंख्याताः पुग्दल. परावर्ता. असंख्येयेषु पुद्गलपरावत्तेषु क्षेत्रत इति पदसान्निध्यात् क्षेत्रपुद्गलपरावर्तेपु यावत्यः संभवन्ति अनन्ता उत्सर्पिण्यवसर्पिण्यः तावत्य इति भावः । इह असंख्येयम् असंख्येयभेदात्मकम् अतः पुद्गलपरावर्तगतमसख्येयत्वं निर्धारयति-'ते णं' इत्यादि, 'ते णं पुग्गलपरियहा आव. लियाए असंखेज्जइ भागो' ते खलु पुद्गलपरावतः आवलिकाया असख्ये यो भागः, आवलि
अनन्त लोक समाप्त हो जाते हैं इसका भाव यह है कि अनन्त लोको में जितने आकाश प्रदेश होते हैं उन प्रदेशों का एक एक समय में आहार करने पर जितनी अनन्त उत्सपिणियां और अनन्त अवसपिणियां होती हैं उतनी अनन्त उत्सर्पिणियो अवसर्पिणियों तक यह जीव स्थावरकाय में रहता है । इन अनन्त उत्सर्पिणियों में और अवसर्पिणियों में "असंखेज्जा पुग्गलपरियहा" असख्यात पुग्दल परावर्त हो जाते हैं. यहां क्षेत्र की अपेक्षा पुग्दल परावर्त गृहीत हुए है । इस प्रकार क्षेत्र पुद्गल परावर्ती में जितनी अनन्त उत्सर्पिणियां और अवसर्पिणियाँ सभवित होती है उतनी अनन्त उत्सर्पिणियों और अवसर्पिणियों तक स्थावर जीव स्थावरकाय में रह सकता है। "असंख्यात पुद्गल परावर्त हो जाते है' इसका तात्पर्य ऐसा हैं कि 'ते णं पुग्गलपरियट्टा आवलियाए असंखेज्जइभागो' आवलिका के असंख्यातवें भाग में जितने समय होते है इतने पुद्गल परावतै उन अनन्त उत्सर्पिणियों में और अवमर्पिणियो में होते है। यह कथन वनस्पति
કહેવાનું તાત્પર્ય એ છે કે–સ્થાવર જીવ સ્થાવરકાયમાં એટલા કાળ સુધી રહી શકે છે. ક્ષેત્રની અપેક્ષાએ અનંતક સમાપ્ત થઈ જાય છે ! એમ કહેવાને હેતુ એ છે કે – અન ત લોકમાં જેટલા આકાશ પ્રદેશ હોય છે. તે પ્રદેશોનો એક એક સમયમાં અપહાર કરવામાં આવે તે જેટલી અનંત ઉત્સપિણિ અને અનંત અવસર્પિણિ હોય છે, તેટલી અનંત ઉત્સપિણિ અપસપિણિ સુધી આ જીવ સ્થાવર કાયમાં રહે છે. मा सनत उत्सपियमा भने सक्सपियोमा "असंखेज्जा पुग्गलपरियहा" અસ ખ્યાત પુગલ પરાવર્ત ગ્રહણ થયેલ છે અહિયાં ક્ષેત્રની અપેક્ષા મુગલ પરાવત ગ્રહણ થયેલ છેઆ રીતે પુદગલ પરાવર્તામાં જેટલી અનંત ઉત્સપિણિ અને અસપિણિ સંભવિત હોય છે, તેટલી અનંત ઉત્સર્પિણી અને અવસપિણિ સુધી સ્થાવર જીવ સ્થાવર કાયમાં રહી શકે છે. અસંખ્યાત પુદગલ પરાવર્તન થઈ જાય छ, तेम ४वानु तात्पर्य मे छे "ते णं पुग्गलपरियट्ठा आवलियाए असंखेज्जइभागो' આવલિકાના અસંખ્યાતમા ભાગમાં જેટલા સમયે હોય છે, તેટલા પુદગલ પરાવર્ત તે અનંત ઉત્સપિણિમાં અને અવસપિણિમાં હોય છે. આ કથન વનસ્પતિ જીવની કાય
