________________
જૈન ધર્મ અને એકા
ખંડન કરવાનો નિષેધ કર્યો છે. આગળ આઠમા અધ્યાયના સાતમા ઉદ્દેશાના પહેલા સૂત્રમાં લખ્યું છે કે –
જે ભિક્ષુ અચેલ-સંયમ ધારણ કરે છે તેને જે એ વિચાર આવે કે હું તૃણસ્પર્શની બાધાને સહન કરી શકે, શીતસ્પર્શની બાધા સહન કરી શકું, ઉષ્ણુ સ્પર્શને બાધા સહન કરી શકું પરંતુ લજજાના પ્રચ્છાદનને છોડવાને અસમર્થ છું. તો તે કટિબંધ-લંગોટ ધારણ કરે છે.–સૂટ ૨૨૦ ( હાલ નં. ૨૨૩ ). * આ પ્રમાણે આચાગ મુત્રમાં શીત પરિગ્રહ સહન કસ્વાને અસમર્થ સાધુને માટે ફક્ત શીતકાળમાં વધારેમાં વધારે ત્રણ વર સુધીનું વિધાન કરેલ છે અને લજજાશીલ સાધુને માટે ફક્ત લંગાટીની અનુજ્ઞા આપી છે. બાકી તે અલ વિહાર કરવાની આજ્ઞા આપી છે. અને તેમાં લાઘવ બતાવ્યું છે. - બીજા અંગસૂમાં પણ પ્રાયઃ વિશેષ અવસ્થામાં જ વસ્ત્રનું વિધાન કરેલું મળે છે. બાકી તો અલતાનું જ પ્રતિપાદન છે.
આમિક સાહિત્યના વિશિષ્ટ અભ્યાસી પંડિત બેયરસે તેમના જેન સાહિત્યમાં વિકાર પુસ્તકમાં ૫૧ મે પાને કહ્યું છે કે
અંગસૂત્રામાં દીક્ષિત થવાવાળા મુનિને માટે માત્ર બે ઉપકરણ–એક પાત્ર ને બીજું જેહરણહણું કરવાની વાત આવે છે. - એક વાત ધ્યાનમાં રાખવા યોગ્ય છે કે આચારાંગ સૂત્રમાં જિનકપ અને સ્થવિર કલ્પને સકેત સુદ્ધાં પણ નથી. અને જે મારી અસાવધાનતા ન થઈ હોય તે બીજા પ્રાચીન અંગ સાહિત્યમાં પણ એના ભેદને કઈ ઉલ્લેખ નથી. સંભવ છે કે એ ભેદને ઉલ્લેખ નિયુક્તિ કાળથી થયેલ દેખાય છે. પરંતુ તેય આ આચારાંગ
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
