________________
ભાગ ૨. પ્રકરણ ૪.
Re
રહેવું જોઈ એ. ( વસ્ત્ર રહિત કે એકવસ્ત્ર અથવા દ્વિવસ્તી, તે પણ વજ્ર જૂનું, મેલુ, ટેલું, ગૃહસ્થે વાપરેલું કે જેવું મળે તેવું સુધાર્યાં વિનાનું કારણે જ વપરાય )
સમુદાયને ઉદ્દેશીને કરેલુ ખાનપાન ઋજુપ્રાના લઈ શકે અને તે જ ખાનપાન વ્યક્તિની દૃષ્ટિએ પણ વાડા માટે દૂષિત ગણાય. ઋજુ પ્રામા રાજપિંડ પણ લઈ શકે અને વજડાથી તેા તેને લેવાય જ નિહ.
તે પ્રતિક્રમણની ક્રિયા માટે કામચારી હાઈ શકે અને વજ્રજડાએ તા ક્રિયા નિરંતર અને નિયમિત કરવી જોઈ એ.
તે
શય્યાતરના ધરતું જમી શકે અને વડાથી તેના ઘરના આહાર લેવાય જ નહિ, તથા વિહાર, જ્યેષ્ઠ કનિષ્ઠની વ્યવસ્થા માટે વંદનાદિ વ્યવહાર માટે ઋજુપ્રા નિર'કુશ રહે અને તેજ કાર્યો માટે વજડાને ગુરુની પરતંત્રતા રાખવી પડે.
આમાંના નિરંકુશ આચારભગવંત પાર્શ્વનાથના ઋજુમાન સાધુઓના છે. અને સાંકુશ આચાર ભગવંત વમાનના વજ્જડ સાધુઓને છે.
અહીં હું વાંચકાને પેાતાને જ પૂં છું કે એ ાતના આચારામાં કથા આચારમાં વિશેષ સાઞ જણાય છે અને કયા . આચર વિશેષ મર્યાદિત જણાય છે.
મારી ધારણા પ્રમાણે તે વાંચકાને વમાનના જ આચારામાં ત્યાગ કસોટી અને મર્યાદા જણાવાં જોઇ એ.
જો ત્યાગના અથ જરૂરીઆતા ઓછી કરવાના હોય, જે ત્યાગના અર્થ નિર્કુશતાને રાકવાના હાય, જો ત્યાગના અ સહન કરવાના હોય અને જો ત્યાગના અર્થ મર્યાદામાં રહેવાના
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
