________________
ભાગ ૨. પ્રકરણ ૯
મિયાનિત્યના વાદ, રૂપી અરૂપીના વાદ, ભેદભેદના વાદ, એ સર્વે વાદ્યના ચર્ચા કરવામાં આપણે આપણા સમય અને શક્તિ ખરચીએ છીએ.
'v
એ અનેકાન્તવાઢના શું ઉપયોગ છે કે જે કોઈ પણ ગ્રન્થના વિના અભ્યાસે બળાત્કારે માહિષ્કાર કરતી વખતે અમને સ બુદ્ધિ ન આપે ?
એ અહિંસાવાદના શું ઉપયોગ છે કે જે અમારી વચ્ચેના વિશ્વને જીવી ન શકે ?
એ સામ્યવાદની કઈ પ્રતિષ્ઠા છે કે જે વાણીશૌયમાં જ પાતાને શ્રેષ્ઠ સમજવાવાળા એવા આપણને નમ્ર ન બનાવે ? અને
એ મહાવીરના યજયકાર ખેલવાના પણ શું અર્થ છે કે જે ભ. મહાવીરની પ્રતિષ્ઠાને હાનિ પહોંચે એવે સમયે પણ સામ્પ્રદાયિકતાના નાશ ન કરી શકે ?
આપણે સત્યશેાધક બનવું જોઈ એ. પ્રાચીનતાથી આગળ વધીને, આપણા પૂર્વજોએ જે કર્યું છે તેમાં સુધારા કરીએ અને આપસ આર્પસમાં પ્રેમ રાખીએ. સ્ત્રી સ્વતંત્ર હતી કે નહિ આવા વિવાદથી શું કાયદે ? આ વાદ્ય બુદ્ધિને સાષવા માટે આપણે કરતા નથી, પરંતુ આપણી સામ્પ્રદાયિક શ્રેષ્ઠતા વધારવા માટે જ કરીએ છીએ. વિષયમાં વ્યક્તિગત વિચારભિન્નતા સમજીને તેમાં જે સંકુચિત નેતિ આવે છે તેના ત્યાગ ક્રમ ન કરીએ ?
*
આગમસાહિત્ય પ્રાચીન છે, આપણા પ્રાચીનતમ જીવનના એ તિહાસભડાર છે, તેને આપણે અપનાવવું જોઇએ. પરંતુ કેટલા એવા વિદ્વાના છે કે જેણે આ આગમસાહિત્ય વાંચ્યુ હાય ! વાગ્યા પહેલાં જ તેને અપ્રમાણ કહેવું એ તા ગર્વ છે, દ્વેષ છે. આપણા
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
