________________
ભાગ ૨ પ્રકરણ ૩.
તિષી ભદ્રબાહુની સાથે જ છે પૂ. ૩૨૮ થી ૩....
દિગંબરેની પાસે પ્રાચીન સાહિત્ય નથી. તેમના સૌથી પ્રાચીન આચાર્ય કુંદકુંદના એ છે કે જે વિકાસની છઠ્ઠી સદીની કૃતિઓ છે. ચતિઋષભનુ “તિલયપતિ,” સિવાયનું “ભગવતી આરાધમા ” આદિ કઈ કઈ ગ્રંથ કુંદકુંદની પૂર્વેના હેવાને સંભવ છે પરંતુ તે સાહિત્ય એટલું ડું છે અને એકદેશીય છે કે તેથી દિગંબર સંગમ દાયને નિર્વાહ થવો કઠિન છે.
Aવેતાંબર જૈન આગમમાં પુસ્તકોને પધમાં ગણેલ નથી અને તે રાખવાથી પ્રાયશ્ચિતનું વિધાન કહેલું છે ત્યારે નામમાત્રને પરિગ્રહ ન રાખવાના હિમાયતી દિગંબર અથકાર સાધુ પુસ્તકની ઉપાધિ રાખવાની આજ્ઞા ટીએ છે. તેથી એ સિદ્ધ થાય છે કે સાયુઓમાં પુસ્તક રાખવામાં પ્રચાર થયા પછી જ તે સંપ્રદાય વ્યવસ્થિત થયેલ છે–પૃઇ ૩૩૧–૦૨
ઉપર કહેવાઈ ચૂક્યું છે કે દિગબર સંપ્રદાયનું પૂર્વનામ યાપનીય રા” હતું અને તે “વેતાંબર પરંપરાના આચારવિચારનું અનુસરણ કરવાવાળા અને ઘણેભાગે ન આગમોને માનવાવાળા હતા. પરંતુ પાછળના કિમ ખરાચાર્ય યાપનીયસંધવિષયક તેમને પૂર્વ સંબંધ વિસરી ગયા અને નગ્નતાના સમર્થક હોવા છતાં વેતાંબરીય આગમ તેમજ આચારવિચારેના કારણે તેમને માર” ની ઉપમા આપતાં પણ સકેવાયા નથી.–ાનું ૩૫
(અહીં પછી મુનિશ્રી કલ્યાણવિજયજીએ “ખચ્ચર” કહા સંબંધના દિગંબર પુસ્તકના ઉલ્લેખ આપ્યા છે તથા તે પછી દિગંબર ગ્રંથકારેએ તેમના ગ્રંથોમાં તાંબર પ્રથાની કેટલીય ગાથાઓ "ત.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
