________________
૧૬૦
જૈન ધર્મ અને એકતા લાંબું છે, ૬૬ છાસઠ પાનાનું છે તે બધું અત્રે આપી શકાય તેમ નથી. એટલે તેમાંના ડાક ફકરાઓ જ ઉધત કરૂં છું. પરંતુ તેથી પણ વાંચકને વસ્તુસ્થિતિનો યથાર્થ ખ્યાલ આવી શકશે. જિજ્ઞાસુને મૂળ પુસ્તક વાંચી જવાની વિનંતિ છે.
–(ન. ગિ. શેઠ.) જો કે આ ન “મૂળસંઘ' અત્યાર સુધી એ જ જેન (ધતાં. બરના) આગમેથી કામ ચલાવતા હતા, તે પણ મહાવીરનો ગર્ભ હરણ, તેમને વિવાહ વગેરે અનેક વાતો તેઓ નહેતા ભાનતા અને તેથી તેઓ ધીરે ધીરે તેમનું નવું સાહિત્ય નિર્માણ કરતા જતા હતા ..સિદ્ધાંત ભેદને કારણે તેઓએ ફરીથી પ્રતિવાદ કર શરૂ કર્યો અને પરિણામે બને પરંપરામાં તડાફડી વધવા લાગી.
વિક્રમની છઠ્ઠી સદીના વિદ્વાન આચાર્ય કુદકુંદ, દેવનંદી વગેરેએ પ્રાચીન પરંપરાની સામે મજબૂત મેર બાં. પહેલાં જે સત્ર, નિર્યુક્તિ આદિ પ્રાચીન આગમને તેમના પૂર્વાચાર્યો માનતા હતા તે બધું માનવાનો તેમણે અસ્વીકાર કરી દીધે. અને તેમના પિતાના માટે આચાર તથા દર્શન વિશ્વક સ્વતંત્ર સાહિત્યની રચના કરી અને તેમાં વચમાત્ર રાખવાને એકાંતરૂપથી બિધ કર્યો.
અને એ એકાંતિક નિષેધના કારણથી તેમને સીમુક્તિ તથા કેવીભક્તિને પણ નિષેધ કરવો પડ્યો. કારણ કે સ્ત્રીને સર્વથા. અલક માનવું અનુચિત હતું અને વસ્ત્ર સહિતને મુક્તિ માની લેવાથી વધારી પ્રતિસ્પર્ધિત (વેતાંબરે)ને નિષેધ થઈ શકે નહિ. એ જ પ્રમાણે કેવળીને કવળાહાર માનવાથી તેમના માટે લાવવાને પાત્રને પણ માનવું પડે તેથી પાત્રધારી સ્થવિરેનું ખંડન થઈ શકે નહિ -પૃષ્ટ ૩૦ર-૩૦૫
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
