________________
૭૪
ચૂર્ણિ બનાવી. હવે આગમ ઉપરના સસ્કૃત લખાશે। પૈકી ટીકામ મુખ્ય છે જેમાંની પ્રાચીન ટીકાએ લખવાનું હિરભદ્રસૂતિ ફાળે જાય છે. એમના સમય વિક્રમીય આડમી, નવમી શતાબ્દિના નિશ્ચિત થયેલ છે. એમની પછી શીશંક આવે છે જેમણે આચારાંગ અને સૂત્રકૃતાંગ ઉપર ટીકાઓ લખી છે. તે વિક્રમીય દસમી સદીમાં થઇ ગયા હોવાનું મનાય છે. પછી આવે છે શાંત્યાચાય જેમણે ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર ઉપર બુટ્ટીકા રચી. ત્યારબાદ થઈ ગયા પ્રસિદ્ધ નવાંગી ટીકાકાર અભયદેવસૂરી જેમણે પ્રથમના એ અંગેના સિવાય બાકીના નવે ય અંગે! ઉપર ટીકાઓ રચી. એમના જન્મ વિ. સં. ૧૦૭૨ માં અને સ્વર્ગવાસ વિ. સ. ૧૧૩૫ માં થયે। મનાય છે. એવાજ પ્રકાંડ વિદ્વાન અને ટીકાકાર બારમી શતાબ્દિમાં થઇ ગયેલ મલધારી હેમચંદ્ર છે. આગમાની સરળ, સુમેધ, અને સરસ ટીકાઓ લખનાર તેા છે મલગિરિ જેઓ હેમચંદ્રના સમકાલીન વિદ્વાન હતા.
ઉપયુકત તમામ આચાર્યોએ આગમા ઉપર પ્રાકૃતમાં અને સસ્કૃતમાં એટલું તેા ઉંડાણુ પૂર્ણાંક અને અગાધ પાંડિત્યથી ભરેલ શૈલીથી લખ્યું છે કે જેમાં ચ’સુપ્રવેશ કરવું! અશક્ય નહિ તા પણુ દુષ્કરતા છે જ. જિનાગમા મળે જ ગહન છે અને ધણું સ્થળે સમજ્યા, સમજાવ્યા સમજાય કે સમજાવી શકાય તેવા નથી. છતાં પ્રાચીન આશાએ તનતેડ કેાશિષ કરી વિષયને સુખાધ બનાવવા લક્ષ્ય આપ્યું હતું : છતાં એ ટીકાએ વિસ્તૃત બની ગઇ, વિભોગ્ય બની ગઇ. મંદ બુદ્ધિવાળા જિનાગમના જ્ઞાની વંચિત ન રહી જાય એ પરે પકારમય હેતુથી કેટલાક ઉત્તરકાલીન આચાર્યએ સમયને ધ્યાનમાં લઇ મૂળ ઉપર ગુજરાતીમાં સ્તખકા ભર્યું-લખ્યા. એને લાભ અન્ય ઘણા લઈ રહ્યા છે. આ તબકે–ોકભાષામાં જેને "} ટેબ્બા કહેવામાં આવે છે તેના–ઉપર ઘણા લોકે ગેરસમજથી અને અણસમજથી આક્ષેપ કરે છે કે એ “ ટખ્ખાએ ''માં અર્થ ખરાખર કરવામાં નથી આપ્યા. આવા ટીકાકારાને કમને અમને કહેવાનુ પ્રાપ્ત થાય છે કે
""
