________________
સિદ્ધ કરવામાં, આ દિગ્યાસોએ સમાજનું મહાન અલ્યાણ કર્યું છે.
શ્વેતાંબર સૂત્રોમાં વસ્ત્રને વિધિ કે રાગ દેખાતું નથી. “આચારાંગ સૂત્ર” જે અંગસૂત્રમાંનું પ્રથમ છે તેમાં ન્યૂનમાં ન્યૂન અને જીર્ણ વસ્ત્ર ધારણ કરવાનું કહ્યું છે. જે ચાલી શકે તેમ હોય તે તથા લજજા પરિષહ સહન થઈ શકે તે તે જીર્ણ વસ્ત્ર પણ છોડી દેવાનું કહ્યું છે પરંતુ વસ્ત્ર રાખવાનું કે નહિ રાખવાનું કહ્યું નથી. “ભગવતી” વગેરે અંગસૂત્રોમાં કહ્યું છે કે સાધુઓ જ્યારે તપશ્ચર્યા કરતા હતા ત્યારે રાત્રિએ અચેલક થતા હતા અને બની શકે ત્યાં સુધી વસ્ત્રનો ત્યાગ કરતા હતા ? અર્થ એ છે કે સચેલક દળની દષ્ટિએ વસ્ત્ર રાખવા કે ન રાખવાને આગ્રહ નથી અર્થાત બને બાજુઓ છે, ત્યારે અચેલક (દિગંબર) લેકે વસ્ત્રને નિરોધ કરવામાં અને તે તરફની દલીલ કરવામાં કાંઈ પણ કચાશ રાખતા નથી. સ્ત્રીના ગુપ્તાંગને વસ્ત્રથી આચ્છાદિત કરવાની આવશ્યકતા છે એવી મૂળમાંજ ખોટી દલીલને આશરે લઈ વસ્ત્ર પહેરે તેને મોક્ષ ન મળે એવું પ્રતિપાદન કરવા જતાં પ્રથમની એક ભૂલમાંથી બીજી ભૂલ કરે છે અને છેવટ બને ભૂલેને ભોગ બને છે.
કેવલી ભકિતના સંબંધમાં કહેવાનું કે સુધાનું દુઃખ સહન કરવું એ વેદનીયકર્મને વિષય છે અને જ્યાં સુધી શરીર છે ત્યાં સુધી કેવલીએને આહાર વિના ચાલી શકે નહિ. ભગવાન મહાવીરને માટે રેવતી નામની ગૃહસ્થિનીને ત્યાંથી સિંહ નામના અણગાર ભજન લાવ્યા છે. એ આગમોકત કથન છે પરંતુ દિગંબરો તો આમને મારતાજ નથી તેનું શું? શું આ અને આવા કારણોને લઈને દિગંબરેએ આગમ લેપ ગયાની વાત કલ્પી કાઢી તે નહિ હેય ને ?
૧. “આચારાંગ". ૨. “ભગવતી. ૩. “ભગવતી”, શતક પંદરમું,
