________________
અરે મૂર્તિનું પ્રકરણ બહુ જ આગળ ધપાવી રહ્યા છે. પરંતુ માનના જ્ઞાનને અમેધ ઉપાય અને સચેટ તથા સાચે માર્ગ પુસ્તકે છે, તેનું શ્રવણ છે, તેનું પઠન, પાઠન છે. એ સિવાય બીજો કે ઈ માર્ગ હાઈ જ ન શકે.
વસ્તુસ્થિતિ આમ હવા છતાં વિચિવના તે એ છે કે આવી અસત્ય બાબતોને પ્રચાર મનુષ્ય આવેશપૂર્વક કરી રહ્યો છે. એનું મૂળ રાગ, દ્વેષ, મોહ, કષાય ઈત્યાદિમાં મળી રહે છે. મનુષ્ય આ દેથી ભર્યો પડે છે. એ દેને લઈ તેનામાં દૃષ્ટિની વિકૃતિ થઈ છે. અને એ વિકૃત દૃષ્ટિ દ્વારા લાધેલ દર્શન તેને અવળે માર્ગે ચડાવી દે છે. એને સત્યાસત્યનું ભાન રહેતું નથી. એ વિવેક ગુમાવી દે છે. પછી તો પિતાની તરફ બુદ્ધિનો દુરૂપયોગ કરવા માંડે છે. પોતે તો કુમાર્ગે પળે જ છે પરંતુ બીજા બિચારા ભલા ભેળા હેય છે તેને પણ સરળતાથી વિપરીત માગે ચડાવી દે છે. વાણીને દમામ તેમને વેર્યો હોય છે. એટલે મેલીયન કે હીટલર જેમ પોતાની વાણીના બળથી લાખે સૈનિકોને વશવતી રાખી શકતા હતા તેમ તેઓ પણ મુગ્ધ તાજનોને પોતાના નિયંત્રણમાં રાખી ધારે ત્યાં ફગાવી શકે છે. પરંતુ આવા વાણી વિલાસને પણ અમુક કાળે અંત હોય જ છે. એ વખતે મુગ્વજને પિતાની અજ્ઞ પ્રકૃતિ માટે પશ્ચાત્તાપ કરે છે અને કર્મમાં લખ્યું હોય તે સવા રતે પણ પડે છે. અસ્તુ.
આઠમું પ્રકરણ વીતરાગ પુરુષને ધર્મ
•
किरियासु अपमाओ सो धम्मो सिवसुहोवाओ॥
