________________
૪
દિવાસે કહે છે કે બ્રહ્મચર્યરક્ષણ માટે ગુહ્ય ભાગ ઢાંકવા સ્ત્રીને વસ્ત્રની અપેક્ષા રહે છે. તો અહિં એ કહેવાનું પ્રાપ્ત થાય છે કે એ જ કારણ માટે પુરુષ વસ્ત્રની અપેક્ષા નથી શું ? કારણ કે સ્ત્રીને ગુહ્ય ભાગ કે રસ્તનાદિ પુરુષો માટે મેહનું કારણ જે રીતે બને છે તે રીતે જ પુરુષનું લિંગ પણ સ્ત્રીઓ માટે મોહાંધતાનું કારણ બની શકે છે. ઉલટું, સ્ત્રીમાં તે, શાસ્ત્રકારોના કથનાનુસાર, અષ્ટગુણ અધિક કામ હોય છે. એક બીજાના ગુપ્તાંગદર્શનથી એક બીજા મેહાભિભૂત બને છે. એ ક્રમ રવાભાવિક છે. સ્ત્રી જ બને છે અને પુરુષ નથી બનતો અથવા પુરુષ બને છે અને સ્ત્રી નથી બનતી એ બધાં એકાંતે છે.
સ્ત્રીથી નગ્ન ન રહેવાય; પુરુષથી નગ્ન રહી શકાય અર્થાત્ સ્ત્રી મેક્ષ ન મેળવી શકે અને પુરુષ મેળવી શકે અને પુરુષ મેળવી શકે એ મતને પ્રચાર પુરુષે જ શરૂ કર્યો છે. એમાં કાંઈ તથ્ય નથી. પુરુષનું એ વલણ કેવળ અન્યાયયુકત છે, બન્નેમાં મોહ છે અને મોહનીય કર્મજ બન્ને એક બીજા તરફ આકર્ષે છે. સ્ત્રીનું નૈસગિક આકર્ષણ પુરુષને રહે છે અને પુરુષનું નૈસર્ગિક આકર્ષણ સ્ત્રીને રહે છે. એથી ગુપ્તાંગ ઢાંકવા માટે સ્ત્રીને વસ્ત્રની જરૂર છે અને વસ્ત્ર પહેરે તે મેક્ષે ન જઈ શકે એ કેવી વાહીયાત વાત છે ?
વેતાંબરે, અંગોપાંગ સૂત્રને આધારે, સ્ત્રી મેક્ષ સ્વીકારે છે અને એવા કેટલાય વર્ણને ધર્મકથાઓમાં આવે છે કે જેમાં સ્ત્રીએ દીક્ષિત થઈ મેક્ષ સાથે હોય. આટલા ખાતર દિગંબરએ જિનાગમને લેપ મા. પરંતુ કુંદકુંદાચાર્યના અનુયાયીઓએ માનવું જોઈએ કે ખુદ તેમનું પ્રાચીન પુસ્તક “ખંડાગમ” પણ સ્ત્રી મુક્તિ નિષેધમાં માનતું નથી તેનું શું? આ વિચારસરણી ઉત્તરકાલીન આચાર્યો અર્થાત કુંદકુંદાચાર્ય પ્રભૂતિએ ઉપજાવી કાઢેલી દેખાય છે. વીતરાગ ભાષિત ધર્મથી વિરૂદ્ધ જઈ, સ્ત્રીને મોક્ષ માટે અધિકારિણી
