________________
ते गुरू मेरे मन बसो
ते गुरू मेरे मन बसो, जो भव जलधि जिहाज, आप तिरहि, पर तारही, ऐसे श्री ऋषिराज।
जेठ लये, रवि आकरो, सूखे सरवर नीर, शैल शिखर मुनि तप तपै, दाझैं मग्न शरीर। ते गुरू..।
पावस रैन डरावनी, बरसै जल धर-धार, तरू तल निवसैं तब यती, बाजै झंझा व्यार। ते गुरू..।
शीत पडै कपि मद जलै, दाहै सब बनराय, लाल तरंग तटैं, ठाडे ध्यान लगाय। ते गुरू...।
इहिं विधा दुदर तप तपैं लीनों काल मझार, लागे सहज स्वरूप में तन सों ममत निवार। ते गुरू..।
पूरव भो न चिलचै, आगम बाईं नाहि, चहुंगति के दुख सों डरै, सुरति लगी शिव माही। ते गुरू..।
__ रंग महल में पौढते, कोमल सेज विछाय, ते पच्छिम निशि भूमि में सोवें संवरि काय। ते गुरू...।
गज चढ़ि चलते गरबसो, सेना सजि चतुरंग, निरखि-निरखि पत्र वे धरै, पाले करूणा अंग। ते गुरू..।
वे गुरू चरण जहां धरै जग में तीरथ जेह, सो रज मम मस्तक चढ़ो, “भूधर" मागै एह। ते गुरू..।
-कविवर भूधरदास