________________
વળી ઘણું અંધકાર વડે પણ પ્રકાશ કેમ અવાય ? જરા સરખે પણ પ્ર કાશ ઘણા અધીરોને એ ભગાડે છે કે બીચારા અંધકારને પર્વતની ગુફામાં સંતાઈ જવું પડે છે. બને ત્યાંથી પણ નાસવું પડે છે. તે લોકાલોપ્રકાશક આવી આત્મતિને કેણુ આવરી શકે છે કર્મ પણ બિચારા કેમ આવરી શક. કારણકે હવડે–અજ્ઞાન વડે કર્મ વડે કઈ પણ આમાં પુરો અવરાય નહીં, ઘેડે ખુલે રહેજ જેમ સૂયનું ગ્રહણ પુરૂ ન હોય મોટામાં મોટું હોય તો તે ખગ્રાસ હોય, તેમ ધણેજ અવરાય તોપણ આઠ રૂચક પ્રદેશ તે સવે આત્માના નિર્મલ હોયજ.
એ જ્યોતિની–પ્રતિભા ઉપરથી કહી શકે છે, એ તેની આભાવડેજ તમને સૂર્યનું જ્ઞાન થયું, તેમજ તમારી આભાવડે સતર કેડીકેડી સાગરેપમ જેમાં મેહની આદિ કર્મના ગાઢ આવરણ છતાં, આ આવરણ છે, આ જગત છે–આ હું આત્માવડેજ સર્વ દશ્ય થઈ રહ્યું છે. મારી આભાથીજ-મારી પ્રતિભાથીજ સવ જડ ભેદાએલું પ્રકાશિત થઈ રહ્યું છે, એમ આત્માને અર્થાત સ્વયં જ્યોતિને કેઈ કાળે અસ્તકે ઉદય થતાજ નથી તે –
“અખંડ આ સ્થિર તિમાં નથી થતું નથી જાતું” (તિદર્શનમ તેજ આત્મા હું છું. તેજ સોમ રૂપ છું. હવે માત્ર પિતાની–આત્માની આભા નહિ, પણ પ્રકાશ વડે સર્વે જેમ તપવું જોઈએ તેમ, તપ વગેરે ઉતમ ક્રિયા * કરી મેહની આદિ કર્મવાદળાંને વીર્યબળે ખસેડી નાખી અથવા રડાવી પરસ
ળાવી-પશ્ચાતાપ રૂપે દૂર કર્યો હોય તે આભા મટી પ્રકાશરૂપ થઈ કમેના ગુકામ નહિ, પણ માલિક થઈ તેમને દૂર કરવા એ પિતાની સ્વાધીનતાની વાત હોય છે.
परमज्योतिषः स्पर्शादपरं ज्योतिरेधते ।
यथा सूर्यकरस्पर्शात् सूर्यकांत स्थितोऽनलः ॥ ६ ॥ પરમ જ્યોતિ સ્પશે, આતમજ્યતિ સકળ પ્રગટાય; ભાસ્કર કરના સ્પર્શ, સૂર્યકાંતને અગ્નિ પ્રગટાય.
અનુવાદ-જેમ સૂર્ય કિરણના સ્પર્શથી સૂર્યકાંત મણિમાં ગુમ રહેલો અગ્નિ વૃદ્ધિ પામે છે તેમ આ પરમતિના સ્પર્શથી બીજી તિઓ વૃદ્ધિ પામે છે. જે
૧ અનુભવજ્ઞાન કે આત્મ દર્શન વડે બીજા જ્ઞાન કેટલા વૃદ્ધિ પામે છે, તે વીર્ય ધ્યાનમાં યા શુધપયોગમાં જેવું. ઈ. સ ૧૮૯૮ના મે ૧૩ થી શાર્લોટ મિચિંગ વુ સે અમેરિકામાંલાલનના સમાગમમાં આવેલાં બહેન મગે રેટ ફિલિસના, મુકતાના ઈ. સ. ૧૯૦૧ના ભાઈ શિવજી દેવશીના જ્ઞાનમાં કેઈ અપાં વધારો પૂર્વની અપેક્ષાએ દેખાઈ–જણાઈ આવે છે. એ પ્રત્યક્ષ પુરાવા છે.
