________________
૪૦ અંધકારમાં મરણ થયું હોય તે સાતમતમતમપ્રભા નર્કના ઘેર એ ધકારમાં ઘસડાઈ જવું પડે. પરંતુ પરમતિના સહજ પ્રકાશથી (ચારિત્રથી ) દેખાય કે અરે આ હું શું કરું છું એમ કરતાં જ અશુભ કર્મ મટી શુભધવળ કર્મથી શેભિતા આત્માવડે તે રાજર્ષિતે કાળે મરણ શરણ થયા હોય તો સાધર્મદેવપર ચડે, પરંતુ જ્યારે તે શુભ કર્મના ધવલ પુદગલને પણ છોડી શુદ્ધ ધ્યાન મગ્ન આત્માના પ્રચંડ વાયુથી શુભ અશુભ સર્વ કર્મને ઉડાવતાં એક ક્ષણમાં મોક્ષપણ પા મે છે એ પ્રબળ થાનને જ પ્રભાવ છે.
પ્રબળ ધ્યાન વાયુવડે ધવલ કે શ્યામ કર્મરજ છે કે તે અનંતકાળની હેય પણ તો કેવીરીતે ઉડી પરમજ્યોતિને સર્વથા પ્રગટ પ્રગટ પ્રગટ કરી મુકે છે, તે આપણે ભરત મહારાજના આરિસા ભુવનમાં કરેલા ધ્યાનમાં જોયું છે. મરૂદેવા હાથીની અંબાડી પર બેસી પ્રભુના સમવસરણમાં પ્રભુનો મહિમા જોઈ ક્ષ ણમાં ઈલે ભ્રમર થાય તેમ તેનું પ્રભુત્વ પામવું–કેવળ જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરવું એ આ પણે સાંભળ્યું છે. ચેલાતી પુત્ર ઉપશમ વિવેક અને સંવર આ ત્રણ પદના પ્રથમ જાપથી પછી સ્મરણથી અને ત્યારપછી દયાનથી અનેક ભવોના અશુભકર્મ ને ઉડાવી શુભ ધ્યાનવડે માત્ર અઢી દિવસમાં દેવલેકે ગયા એવું આપણે વાંચ્યું છે. ઉગ્ર પાપકર્મ કરનાર દઢ પ્રહારી ધ્યાન બળે નર્કગતિના–અંધકારને આધા કરીને તિયપણાની ગતિના મૂઢપણાને મુકી દેવતાના વિષય સુખને ઘટાવી મનુષ્ય ના શુભ કર્મને છોડી શુદ્ધ ધ્યાનવડેજ મોક્ષ પામ્યા એ પણ આપણે નિહાળ્યું છે.
અનંતકાળના ભવભવના કર્મો તેડવાના અનેક માર્ગ છે, પરંતુ એ બધા માર્ગ એટલા બધા લાંબા અને અઘરા છે કે ઘણું ધીરવીર પુરુષો પણ તેને પાર પામતાં પાછા હઠયા છે–પડી ગયા છે, અને થાકી પણ ગયા છે, પરંતુ સાથી શ્રેષ્ટમાં શ્રેષ્ઠ ટુંકામાં ટુંકે અને ક્ષણમાં લાભ આપનારો માર્ગ તે ગમાર્ગ છે. યોગપણ જિદ્રદર્શને અનંત ગણ્યા છે પરંતુ તે અનંત યુગમાં શિરમણિ તે ધ્યાન યોગ છે. એ ધ્યાન કેમ કરવું તેને માટે જીજ્ઞાસુએ સવીયે ધ્યાનમાં સબીજ અને નિબ જ ધ્યાનનું સ્વરૂપ અને તેનાં પર આપેલું ભેંસ આરહણનું ઉ દાહરણ બરાબર વાંચવું યા સાંભળવું પછી મનન કરી તે ક્રિયામાં મુકવું અર્થ તુ ભેંસનું ધ્યાન કરવું એમ નહિ પરંતુ તે દાખલામાં પટેલે જેમ ધ્યાન કર્યું છે તેવી રીતિથી શ્રી પરમ જ્યોતિ પર શ્રી પંચપરમેષ્ટી પર શ્રી સિદ્ધચક્રપર હું કે હુ તેની શોધ પર ધ્યાન કરવું તે થોડા જ વખતમાં લાભ જણાઈ આવશે આ
