________________
(૧૬).
દયા આવી હોય તે તે તેટલે અંશે પદયાથયા કરે છે. પરંતુ આમ સ્વદયા શીખનાર મારો જૈન બાંધવ કે બહેન બીજા અન્ય દર્શનીય જેઓ રાત્રિ ભોજન કરે છે, જેઓ વનસ્પતિ ખાય છે, તેઓની નિંદા કરે છે તેમ થવું જોઈએ નહિ. આ વખતે જેવું કે તેવું પૂલ સત્ય કેટલું પાળે છે, અચેરીમાં કેટલે ચડ્યા છે. બ્રહ્મચર્ય કેટલું સાચવે છે, એ જોઈ તેમને પણ તેટલે અંશે જૈન સમજી તેઓના ગુણનું અનુમોદન કરી પિતે તેમના જેવા થઈ આપણું દયાના ગુણના રસિક જેઓને કરવા તેમાં લાભ છે. માટે અને તે સર્વથા ત્યાગ થવું જોઈએ કારણકે સ્વદયા પણ ત્યારે પૂર્ણ થઈ કહેવાય કે સત્ય બેલાય,ચોરી ન કરાય, બ્રહ્મચર્ય પળાય અને પરવસ્તુનું મમત્વ ત્યજાય.
- સ્વદયાવાળાએ આ વાત ભુલવી જોઈએ નહિ કે અસત્યના બાણથી વીંવાને બદલે વાણી સત્યના મુક્તા ફળોથી વધાવે, ચેરી સ ભેળસેળ વગેરેને કાદવ જઈ પ્રમાણિકપણાના સ્વચ્છ જળે નવાય, વિષય વાસનાનુંવિધ તજ, બ્રહ્મચર્ય કે આત્મ રમતાજના આનંદમાં મહાકાય. તેમજ લેભની ખીણમાં પકડાયા વિના સંધના શિખરે ચડાય, ત્યારેજ શુદ્ધ સ્વદયાવાળા ગણુઇએ. માટે જૈન હોય કે બાધ હોય. વેતાંબર છે કે આશાંબર હોય, પણ દ્વેષ કરવા ગ્ય કેઈ નથી. - સ્વનામાં કે જાગ્રતમાં જ્યારે સર્વ ઉપર સમભાવ રહે, ત્યારેજ કથાણકારક સિદ્ધિ છે.
તે વળી રાગદ્વેષ જેને નથી એવાના ચરણનું શરણ લેતાં જેમ ચમરેન્દ્ર. શકેન્દ્રના ભયથી બએ, તેમ જૈનબાળકે પણ જિનનું શરણ લેતાં રાગદ્વેષથી બચે. ગમે એટલાં બકરાં જંગલમાં હોય, પરંતુ સિંહના નાદથી નાશી જાય, તેજ પ્રમાણે ગમે તેવા રાગદ્વેષ હેય તે પુરૂષ સિંહ એવા જિનના સ્મરણથી નાશ પામે.
આમ રાગટ્રેપ ગયા પછી શું કરવું તે શ્રી ઉપાધ્યાયજી મહારાજ હવે
આપણને પરમાત્માનું રૂપ સિદ્ધ કેવી રીતે થાય છે?
उपाधिजनिता नावा ये ये जन्मजरादिकाः ।। तेषां तेषां निवेधेन सिद्धं रूपं परात्मनः ॥ १७ ॥
