________________
- અાદ– પાસ્કા (યવસ્તુના) ગુણોષ જેવાની તારી દષ્ટિ તને રૂપ નીવડશે. પરંતુ આત્મગુણના અનુંભવના પ્રકાશથી (ઉધલી) દષ્ટિ (તારાપર) અમૃત વર્ષાવનારી રે. ... ' '
વિવર્ણાર્થ_પ્રિય વાચક, આપણી દષ્ટિ છે છે. એક રી અને બીજી અમી, ઝેરી દૃષ્ટિ આપણે પ્રાણ તત્વને શેરે છે, અને અમી દષ્ટિ આપણા પ્રાણુ તત્વને પિષે છે, ઝેરી દૃષ્ટિ આપણને મારી નાંખે છે, અમી દૃષ્ટિ આપણને જીવાડે છે. ઝેરી દૃષ્ટિ આત્મઘાત કરાવે છે, અમી દૃષ્ટિ આત્મરક્ષા કરાવે છે. પારકા ગુણ દોષ જેવાથી આંખમાં ઝેર આવે છે, અને આત્મગુણ (પિતાના) ગુણ દેખવાથી આંખમાં અમૃત આવે છે.
જેમ આત્મઘાત કરનાર માણસ ઝેરથી મરે છે, તેમ પરવસ્તુના ગુણ દોષ જેતા મણું થાય છે જન્મ મરણ થાય છે. . . . . . .
પરવતું પરપુગલ, ઈદ્રિય, તેમના વિષયો, આદય જગત એ પરવંરતુ છે. તેમને જેવાથી અર્થાત તેમના ગુણષ જેવાંથી જાણવાથી તે વસ્તુની ઇચ્છા પર એવા શરીરની પ્રાપ્ત થયા વિના પાર પડતી નથી, અને પર એવા શરીરનું મળવું, એ આ શરીરના મરણ વિના ઘણું કરી બની શકે તેમ નથી. આમ હોવાથી આપણી પરવસ્તુની ઈચ્છા જ આપણને મારી નાંખે છે. જે આપણને ઝેર આપી પાંચ, પચીશ, પચાશ, કે પાંસેઠ કે હુંશી વર્ષ, એમ રફતે રફતે કરી મારી નાંખે છે. જુઓ, વીરપરમાત્માના પાછલા જન્મમાં જીવે સાધુ હેવા છતાં નહાવા દેવાની ઈચ્છા કરી, ચાંખડી પહેરવાની ઈચ્છા કરી, કપાય વત્ર પહેરવાની ઈચ્છા કરી, છત્રી ધરવાની ઈચ્છા કરી, આ ઇચ્છાએ મરિચિના શરીરને વારંવાર હણી બ્રાહ્મણ કુળમાં જન્મ આપે અને તે એક બે વખત પણ નહીં પણ ઘણીજ વખત ત્રિદંડી સન્યાસી બનાવ્યા. હવે જુઓ પરવસ્તુ એટલે ભારે કષય વસ્ત્ર, ચાખડી લાકડી સ્નાનાદિએ કેટલીવાર મરિચિને મરણ જન્મ આવ્યાં કેટલીકવાર એ પરવસ્તુની દષ્ટિવડે-ઝેરી દૃષ્ટિએ પ્રાણ હર્યા?
પરંતુ નંદનમુનિના ભવની વખત આમચુણ, સ્વચણ તરફ દષ્ટિ કરતાં, વિશ સ્થાનક તપ નથી અધિક અધિક નહિ પણ પૂર્ણ અરણ કેવાય એવું તો
