________________
પપ ચનને વિસ્તાર કરી રહ્યા છે અને તે પરમતિના પ્રકાશપૂર્વક તેમ જ શ્રી તીર્થંકર પરમાત્મા તેિજ જે પૂર્ણ પરમજાતિ ત્રણ જગતના જીને આનંદ સુખ આપી રહે છે, અને તેઓ મનુષદેવ તીર્થચ એમ સકલ છવના વંઘ છે તેમને નિઃસ્વાર્થ ઉપદેશ પિતાના જેવાજ બના વવા યત્ન કરે છે, અને જેવું જ્ઞાન પિતામાં છે તેવું જ જ્ઞાન તમારા બધામાં છે એમ જાહેર કરી સર્વને શાસનરત કરે છે. જ્ઞાન તર–પરમ જાતિ તરફ વાળે છે.
ખરે ત્રણ જગતના સદભાગ્ય જ છે કે આવા પ્રત્યક્ષ શરીરસ્થ દાખલા જે સર્વ માણસને તે પરમતિની પ્રતીતિ થઈ તે તરફ વળવાને ઉત્સાહ આપે છે.
પરમતિને કેણુ-કયારે પામે છે? न रागं नापिचषं विषमेषु यदा व्रजेत् । औदासीन्यनिमग्नात्मा तदामोति परंमहः॥४॥
ગીતિ. રાગદ્વેષ નવ થાએ જ્યારે, જનને અતિ વિષમ સ્થાને પરમતિ તે પામે, ત્યારે ઉદાસીનતામય થઈને.
અનુવાદ–જ્યારે વિષમ વસ્તુમાં પણ રાગદ્વેષ નથી રહે ત્યારે ઉદાસીન અવસ્થામાં નિમગ્ન એ આત્મા પરમ તેજને પામે છે,
વિવણુંથે--દૂધપાકને આસ્વાદ લઈ કે જે રાગ ન આવે અને વિષ્ટાને જોઇ દુગચ્છા-જુગુપ્સા કે તિરસ્કાર ન આવે, ત્યારે દૂધપાક અને વિષ્ટા બંને એકજ પુદગળના પરિણામ જાણું તેના પર હ. દાસીન ભાવે રહે અને ઉદાસીન ભાવ જયારે એવી વિષમ વસ્તુપર રહે કે મન સમભાવે રહે અને તેથી પરમજાતિ પ્રાપ્ત થાય,
મિત્રમાં રાગ નહિ અને શત્રમાં દ્વેષ નહિ. કારણકે મિત્ર હિતકારી પિતાના શુભ કર્મને યાદ દેવડાવી ઉપકાર કરે છે, અને શત્રુ દેખીતું અહિત કરી અશુભ કર્મ કરેલાં તે સંભારી આપવાને ઉપકાર કરે છે. તે બંનેને પિતાનાજ શુભ અને શુભના નિમિત્ત જાણી અને ઉભય પર સમભાવે-રાગદ્વેષ રહિત રહે અથત હું મારાં કર્મના ફળ ભેગવું છું, શુભ અશુભ મારા કરેલાં છે. આમ વિચારમાં મિત્ર
