________________
( ૧૦ ) અંતરાય રહિત થઇ રહું. આજ પ્રમાણે મિથ્યા જઈ ક્ષાયક સમ્યક્ત્વ પ્રાપ્ત કર્યું. આજ પ્રમાણે જ્ઞાનનુ` સ` આવરણુ જવાથી સકલ વસ્તુનું સર્વથા જ્ઞાન થયું; તેથી તેમને આશ્ચર્ય ઉત્પન્ન કરનાર નર હું, તેથી પણ હઈ ગયા. શાક પણ ગયા, રતિ પણ ગઇ, અશાંતિ પણ ગઇ; કારણકે એ બધા પર્વતુ–પરના રાગાદિથી થતાં હતાં તે જ્ઞાનાદિને અલિંગિત પેાતાના ચારિત્ર ભાવે રહેતા. ભયને તેમ પણ તેને ભગાડયા અને નિર્ભય થઇ મરણુને પણ તેણે જીત્યું, તે પછી બીજા ભય શા હિસાબમાં ? સકલ સંસારને ત્યા.
નીચેથ—જેને ભય નથી. લાલનને આશ્ચર્ય લાગે છે. કેટલાક જૈનશાસનમાં હેાવા છતાં પણ જિનનું નિર્ભયપણાનું ખરેાખર આલંબન કરતા નથી તેથી સભય રહે છે; નહિ તા જેમને પિતા નિર્ભય, તેના પુત્રા–જૈના સભય હાય ?
વળી જિન એટલે જિતનાર કૈને ? કર્મને-રાગદ્વેષને-મેાડને, તે જો ક કર્મથી ભય પામે, કે રાગદ્વેષથી ભય પામે, કે મેાહથી લય પામે, તે તેનેા જય શી રીતે થાય? જીતના જિજ્ઞાસુએ તે કર્મને મેાહને ભય પમાડી ભગાડવા જોઇએ. પેાતે શામાટે ડરવું જોઇ ? પાપથી ડરવું કે પાપને ડરાવવું ?
ખરે આશ્ચર્યની વાત છે કે, પોતે જૈનો હાવા છતાં પણુ કર્મથી ડરી જાય છે. પણ કમને શ્રી જિનેશ્વરનું શરણ લઇ ડરાવતા નથી.
સંસારથી પણ ભય પામે છે, એવા જૈના છે. સંસારનું કારણુ કપાય છે. કષાય, ક્રોધ, માન, માયા અને લાભ છે. તે આપણા આત્માના સહજ ગુણુ ક્ષમા તે દેખાડતાં ક્રોધ મૂડીવાળી નાશવા માંડે છે.
તેા પછી ક્રોધથી ખીવું કે ક્રોધને ખવરાવી નિર્ભય થવું. આજ પ્રમાણે નમ્રતાવડે માનને સરલતાવડે લેાલને ભય પમાડી ભગાડી શકાય. એ .કપાય ગયા કે સંસાર પણ ગયા અને સંસાર જતાંજ આત્મા નિર્ભય થઇ રહ્યા. નિજા નંદમાં મહાલતા રહ્યા. વળી તેમને જુગુપ્સા પણ નથી. જુગુપ્સા તિરસ્કાર– દુગચ્છા પુદ્ગલના સ્વભાવ સડણ-પડણ છે. તે જ્ઞાનરૂપ આત્માવડે પેાતાના સ્વભાવને જોઇ જાણી આપ દુ†ચ્છાના પશુ–પરમાત્માનું શરણુ લઇ જય
કરતા ચાલે.
શાક પણ પુદ્ગલના અવયવ વિગેરેથી થાય. આત્મા તે તે તેના અવયવાના જાણનાર છે,એમ સમજી શેકને પણ પરમાત્માનું શરણ લઇ જય કરવા.
