________________
લેશે ખરો ? સંવત્સરીના દિવસે આ પ્રશ્નનો પ્રત્યુત્તર મળવાનો હતો.
દિવસો વીતતાં ક્યાં વાર લાગે? એમાંય પર્વના દહાડા તો ફાંકડા હોવા છતાં સાંકડા જણાય અને જલદી જલદી વિતવા લાગે, એમાં શું આશ્ચર્ય ? સંવત્સરીનો સૂર્યોદય થતાંની સાથે જ રામપુરાનો સંપૂર્ણ જૈન સંઘ ઉપાશ્રયમાં ઊમટવા માંડ્યો. બારસાસ્ત્રના શ્રવણની સાથે સાથે નગરશેઠ પોતે જ પોતાના ન્યાયાધીશ બનીને જે ફેંસલો જાહેર કરવાના હતા, એને સાંભળવાની સૌને અદમ્ય ઉત્કંઠા હતી. બારસાસૂત્રનું શ્રવણ-પ્રવચન શરૂ થાય, એ પૂર્વે જ નગરશેઠ ખડા થઈ ગયા. એમણે વિનમ્ર વાણી વહાવતાં કહ્યું કે સકળ સંઘનો મારે સૌ પ્રથમ ઉપકાર માનવાનો છે કે, મારી વિનમ્ર વિનંતી સ્વીકારીને સંઘે મને ઉપકૃત કર્યો હતો. એ ઉપકૃતિને પુનઃ શિરોધાર્ય કરીને પાખીભંગના પ્રાયશ્ચિત્ત અથવા તો દંડ રૂપે હું જાહેર કરું છું કે, મારા તરફથી ૭૦૦ વીઘા જમીન સંઘને સમર્પિત થશે. સંઘ આ જમીનનો સ્વીકાર કરે અને આની પર પાંજરાપોળના નિર્માણ માટે આપણે સૌ આજના દિવસે જ સંકલ્પ-બદ્ધ બનીએ ! સંઘને જ્યારે એ વિગત જાણવા મળી કે, બે ત્રણ દિવસના ગાળામાં જ નગરશેઠે આટલી બધી જમીનની નવી ખરીદી કરી હતી, ત્યારે તો સંઘનાં હૈયાં આશ્ચર્યાનંદથી છલકાઈ ઊડ્યા વિના ન રહી શક્યાં.
નગરશેઠનું આ સમર્પણ જરાય ઓછું ન હતું. ભૂલના પ્રમાણમાં તો આ દંડ-દાનની મોટાઈ એટલી બધી હતી કે, કોઈ માપદંડે એ મપાઈ જ ન શકાય. રામપુરા ભંકોડાની સદી-પુરાણી એ રોનક-રમ્યતા આજે જોવા મળતી નથી, પણ સંવત્સરીના દિવસે જેનો પાયો પડ્યો, એ પાંજરાપોળ તો આજે
#જ છ જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
