________________
જાણવા મથીશું, તો એકાદ વ્યક્તિના મનમાં જાગેલો શુભ it વિચાર વિસ્તરતો વિસ્તરતો કેટલી બધી વિરાટતાને આંબવા સફળ સાબિત થતો હોય છે, એનો ખ્યાલ આવતા જ અંતર અને આંખ અહોભાવથી છલકાઈ ઊઠ્યા વિના નહિ રહે.
કોટડીના વતનીઓ ધીરે ધીરે વતન છોડીને મુંબઈ જેવા શહેરોમાં વેપારાર્થે સ્થાયી થયા બાદ જીર્ણોદ્ધાર ઝંખતા જિનમંદિર અંગે વિચાર કરવા એક વાર સંઘનું મહાજન ભેગું થયું બહાર વસનારા થોડા અગ્રણીઓ પણ એમાં સામેલ થયા. જિનાલયનો જીર્ણોદ્ધાર કરવો-ન-કરવો, કરવો તો કેવી રીતે કરવો, આવી વિચારણાનું ઘમ્મરવલોણું કલાકો સુધી ચાલ્યું, પણ વલોણાને અંતે જીર્ણોદ્ધાર કરવાનું માખણ ઉપર તરી ન આવ્યું. એ વલોણું પાણીના વલોણા જેવું સાબિત થયું. કેટલાકની ભાવના જીર્ણોદ્ધારની હોવા છતાં ઘણાબધાનો સૂર તો એવો જ નીકળ્યો કે, આપણી વસ્તી રહી નથી, જે પણ જૈન પરિવારો હાલ વતનમાં વસી રહ્યા છે એ ક્યારે વતન છોડીને મુંબઈ ચાલ્યા જાય, એ કહેવાય નહિ. અને ગામમાં કોઈ નવું રહેવા આવે, એ તો શકય જ નથી. માટે જીર્ણોદ્ધાર કરાવવાનો કોઈ જ અર્થ નથી. હાલ જેવું છે તેવું જ ટકાવી રાખીએ અને એવા કોઈ સંજોગો ઊભા થાય, ત્યારે મંદિરને વિસર્જિત કરવું કે શું કરવું ? આ પ્રશ્ન ભવિષ્ય પર છોડી દઈને હાલ નિશ્ચિત બની જઈએ.
આ રીતે દહીં નહિ, પાણીના વલોણા જેવી નિષ્ફળ ફળશ્રુતિ સાથે એ મંત્રણા-વિચારણા સમેટાઈ ગઈ. પણ જાણે ભાવિને આ નિર્ણય મંજૂર નહિ હોય, એથી થોડાં વર્ષો બાદ પરિસ્થિતિએ એકાએક જ પલટો લઈ લીધો.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
8 9 0
-
