________________
પાલન કરતો કે, જ્યાં રાત્રિભોજનના ત્યાગની વાત આવતી, ત્યાં સૌના મુખે ‘અર્હદ્દાસ'નાં નામકામ અચૂક સરી પડતાં. એ પોતે તો ગમે તેવી કટોકટી અને કસોટી ખડી થાય, તોય રાત્રિભોજન ન જ કરતો, તદુપરાંત રાત્રે એના ઘરમાં કોઈ મહેમાન-અતિથિ-અભ્યાગત આવી ચડે, તો આ બધાને એ હાથ જોડીને વિનયપૂર્વક પ્રાર્થના કરતો કે, કાલે સવાર પછી મારે ત્યાં પધારવા આપને અત્યારથી જ મારું આમંત્રણ છે. સૂર્યોદય પછી બે ઘડી બાદ મારા ઘરનાં દ્વાર આપ જેવા માટે ખુલ્લાં અને છેક સૂર્યાસ્ત સુધી અભંગ જ રહેશે. જિનધર્મનો અનુયાયી હોવાથી રાત્રિભોજન જેમ હું કરતો નથી, એમ અન્યને રાત્રિભોજન કરાવતો પણ નથી.
આવી અણનમ ટેક માટે ઉજ્જયિનીમાં અર્હદાસનાં નામકામ ખૂબ ખૂબ આદરપૂર્વક લેવામાં આવતા. ક્યાં બેનાતટ અને ક્યાં ઉજ્જયિની ! તેમજ ક્યાં બ્રહ્મનિષ્ઠા અને ક્યાં જૈનશાસન તરફની અચલ શ્રદ્ધા! આ બંનેનો સંગમ થવો સ્વપ્નેય સંભવિત જણાતો ન હતો. પરંતુ અસંભવિત જ્યાં સંભવિત બની જાય, એનું જ નામ સંસાર ! રુદ્રદત્ત એક વાર બેનાતટથી તીર્થયાત્રા માટે નીકળ્યો અને તીર્થભ્રમણ કરતાં કરતાં એનું આગમન ઉજ્જયિનીમાં જ થવા પામ્યું, તેમાં પણ સમી સાંજે રુદ્રદત્તને પેટનો પોકાર શમાવવા અર્હદાસના આંગણે જ પ્રવેશવાનું મન થયું.
જે પ્રયોજનથી રુદ્રદત્ત અથિતિના રૂપે અર્હદાસના આંગણે આશાભેર પ્રવેશ્યો હતો એ પ્રયોજન સાંભળીને અર્હદાસે હાથ જોડીને વીનવતાં કહ્યું કે, રાત્રિભોજન ત્યાગની મારે પ્રતિજ્ઞા છે. આ પ્રતિજ્ઞાનું અણિશુદ્ધ પાલન કરવા જેમ હું રાતે જમતો નથી, એમ બીજાને રાતના સમયે જમાડતો પણ નથી. માટે રાતે આરામ કરવાની મારી વિનંતી
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩ ટુ
