________________
સવચંદ શેઠે સોમચંદ શેઠ પર હૂંડી લખવાનો વિચાર કર્યો. એમને વિશ્વાસ હતો કે, એક વેપારી બીજા વેપારીની વહારે ધાશે જ ! અત્યારે ગમે તેમ કરીને પેઢીની પ્રતિષ્ઠા જાળવવાની હતી ને ગરાસદારને ખાતરી કરાવવાની હતી કે, સવચંદનો પૈસો કદીય ખોટો ન થાય !
શેઠે કલમ ઉઠાવી, મુનીમે કાગળ આપ્યો ને હૂંડી લખાવી શરુ થઈ, પણ આવી ખોટી હૂંડી લખવા બદલ શેઠના દિલમાં આંસુઓ ઘૂંટાતા હતાં, પણ એ સિવાય છૂટકો જ ન હતો. પરંતુ જેમ જેમ અક્ષરો લખાયે જતાં હતાં, એમ એમ આંસુઓ ઉપર આવી રહ્યાં હતા !
હૂંડી પૂરી થવા આવી, પણ શેઠના આંસુ હવે ખળાય એમ ન હતા. પોતાના નામના સહી-સિક્કા કર્યા ને એક આંસુ હૂંડી પર ટપકી પડ્યું. એ આંસુના અક્ષરોથી હૂંડી પૂરી થઈ.
સવચંદ શેઠે એ હૂંડી ગરાસદારને આપી અને અમદાવાદની સોમચંદ શેઠની પેઢીનું નામ સૂચવ્યું. ગરાસદારને હવે વિલંબ કરવો પાલવે એમ ન હતો, એ દિવસે જ ગરાસદારે અમદાવાદ જવા પગ ઉપાડ્યો, સાથે આંસુના અક્ષરોની હૂંડી હતી ! શેઠને અક્ષરો કરતાં આંસુ પર વધુ શ્રદ્ધા હતી !
હ? છ જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
અંતે આંસુએ જ પાકું ફેરવ્યું ! સોમચંદ શેઠનું નામ પૂછતાં પૂછતાં ગરાસદારે એમની પેઢી પર પગ મૂક્યો અને સવચંદ શેઠની હૂંડી એમના હાથમાં મૂકી.
અજાણ્યાં અક્ષર ! અજાણ્યું આંસુ ! સોમચંદ શેઠને હૂંડીમાં કંઇક વહેમ જેવું જણાયું. એમણે ગરાસદારને પોતાના નોકર સાથે “અતિથિખંડ માં મોકલ્યો ને બપોરે આવવાનું સૂચન કર્યું.
