________________
એમણે આ વાત જણાવી, તો કોઇએ એને અશક્ય કહીને it અવગણી, તો કોઈએ આને સાવ જ અસંભવિત ગણાવીને આ વિચારને સ્વપ્નેય અવકાશ ન આપવાની સલાહ આપી. પણ મેરશાહ તો પોતાની વિચારધારામાં આગળ વધે જ જતા હતા.
થોડીવારમાં તો એ ટોળું નજીક આવી પહોંચ્યું. એના નાયકની સાથે પૂછપરછ કરતા મેરુશાહને એવું જાણવા મળ્યું કે, આ બધા ગુલામોની માલિકી શહેનશાહ હુમાયુની છે. અને વેચાણ માટે આ ગુલામો જુદા જુદા શહેરોમાં લઈ જવાની યોજના છે. ગુલામોની વાતમાં ઊંડા ઉતરીને માહિતી મેળવતા મેરશાહને જોઇને ગુલામોના સરદારને મશ્કરી કરવાનું મન થયું. એણે મશ્કરીમાં પૂછ્યું : મેરુશાહ ! આ બધા ગુલામોને ખરીદી લેવાનો વિચાર છે કે શું? તમારો પરિચય?
મેરુશાહની કરુણા તો એક પણ ગુલામની બંધન-દશાનો વિચાર કરતાં જ ઘૂંજી ઉઠતી હતી. જો પોતાની પાસે સંપત્તિનું બળ હોત, તો બધા જ ગુલામોને ખરીદી લેતા તેઓ પળનોય વિલંબ ન કરત ! ભલે આમ કરવા જતા પોતાને ભીખ માંગવાનો વખત આવે ! પણ આવી સંપત્તિ-શક્તિ પોતાની પાસે ન હતી. છતાં એમણે સરદારને પૂછ્યું: કેટલા ગુલામો છે?
જવાબ મળ્યો : બાર હજાર ! આ જંગી આંકડો સાંભળતા જ મેરુશાહ વિચારમાં ગરકાવ થઈને ગંભીર બની ગયા. પણ એમના મનમાં એક નવા જ વિચારની વીજ ઝબૂકી ગઈ. એના પ્રકાશમાં ભાવિને ભાળીને એમણે કહ્યું : સરદાર ! આપ જો દિલ્હી-દરબારના માનવંતા સરદાર છો, તો હું પણ જોધપુરના દરબારનો વજીર છું અને જોધપુરના રાજવી વળી દિલ્હીના શહેનશાહ હુમાયુના તાબેદાર છે ! આથી
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩ (
$
