________________
ભાગતા ફરવું ? ઘરમાં મારા વતી સૌને ક્ષમાપના જણાવજો if ને કહેજો કે, મારા મૃત્યુ બદલ કોઈ શોક ન કરે ! કારણ કે મારા એકનું મૃત્યુ ૧૨ હજાર ગુલામોને જીવનનો આનંદ આપવામાં નિમિત્ત બન્યું છે. બસ ! હવે હું વીરોચિત મૃત્યુને વરવા સામે પગલે દિલ્હીના દરબારમાં હાજર થઈ જવા પ્રયાણ કરું છું.
મેરશાહની આ વાત સાંભળતા જ સૌની આંખે આંસુના તોરણ રચાયા. એમના મેરુ જેવા મનોબળને ચલાવવાની તાકાત કોઈની પાસે નહતી. એથી કશું જ બોલવા જેવું નહતું. સૌને જુહાર કરીને મેરુશાહ મોતને ભેટવા ચાલી નીકળ્યા. ઝડપી-પ્રવાસ ખેડીને તેઓ એક ગુનેગારના રૂપ-સ્વરૂપમાં હુમાયુના પગ પકડતા બોલ્યા : મેં આપકા બડા ગુનાહગાર હું, ઔર ઉસકી સજા ભગતને કે લિયે હી આ ખડા હું.
બાદશાહ આ વિચિત્ર-ગુનેગારને નિહાળી જ રહ્યા. એમણે પૂછ્યું : મેરી ઈસ જિંદગીમેં તેરે જૈસા કોઈ ગુનાહગાર, મૈને દેખા નહીં, જો ઇસ તરહ ઇકરાર કરતા હો. બોલ, ક્યા હૈ તેરા કસૂર !
મેરશાહે બધી વાત “અથ” થી “ઇતિ સુધી કહી સંભળાવી. થોડા દિવસો પૂર્વે જ ઝવેરાતનું નજરાણું ધરી ગયેલા મેરુશાહને આ રીતે પોતાની જાતને ગુનેગાર તરીકે કબૂલતા. સામે ખડા થયેલા જોઇને બદશાહની આંખમાં ઝળઝળિયાં આવી ગયા. એમણે સજા પાત્ર જણાતા મેરુશાહને પૂજા પાત્ર જાહેર કરતાં કહ્યું :
“આપ તો સજા કે નહીં, પૂજા કે પાત્ર હો, હજારો કી આઝાદી કે લિયે અપને શિર પર મૌત મોલ લેનેવાલે આપકા તો મેં આભારી છું. આપને આપની દોલત ઔર દેહ કા બલિદાન દિયા ઔર ગુલામો કે પાસ ગીત મેરે ગુજિત/ઘોષિત
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩ 88
જ
