________________
આ સાંભળતા જ સરદાર બરાડી ઉઠ્યો : મેરુશાહ ! દગો ht રમવાની આવી વાતમાં આવી જાય, એ બીજા ! આ તમારી વાત સાવ બનાવટી છે. માટે તમે તમારા રસ્તે પડો, નહિ તો ગુલામ તરીકે તમને સૌને પણ ગિરફતાર કરતા અમે પળનીય પ્રતીક્ષા નહિ કરીએ !
મેરશાહ કંઈ આ સાંભળીને ડરી જાય એવા ન હતા. એમણે કહ્યું : સરદાર ! આમ બાદશાહના હુકમને બનાવટી કહીને એનો અમલ નહિ કરો, તો બાદશાહનો કોપ ખમવો પડશે. મારી પર એમની ખૂબ જ મહેર છે. માટે જે કંઈ બોલો, એ ખૂબ વિચાર કરીને પછી જ બોલજો. જો તમને ફરમાનની નકલ જ જોઈતી હોય, તો હું એ ફરમાનને અહીં હાજર કરવા તૈયાર છું. બોલો, એ ફરમાન અહીં હાજર કરું, તો તો આ બધા ગુલામોને મુક્તિ આપવાની તમારી તૈયારી છે ને? હા. એટલું જરૂર છે, હું ફરમાન લઈ આવું, ત્યાં સુધી બે ત્રણ દિવસ તમારે અહીં રોકાવું પડશે. કારણ કે જોધપુર કંઈ નજીક નથી કે, ફરમાન અબી ને અબી હાજર કરી શકું?
આ સાંભળીને સરદાર જરા ઢીલો પડ્યો. એણે કહ્યું : મેરુશાહ ! તમારી વાત કબૂલ ! ફરમાન હાજર કરો, તો આ બધાને અભયનું દાન કરવામાં હું પળનોય વિલંબ નહિ કરું. પણ વચગાળાના આ ત્રણચાર દિવસ સુધી આ બધા ગુલામોના ભોજન-પાણીનો ખર્ચ કોણ ભોગવશે ?
મેરુશાહ ખુશ થતા બોલ્યો : સરદાર ! એની ચિંતા શી કરો છો? આ ખર્ચ હું ભોગવી લઈશ. જીવનદાન આપવાની જેની તૈયારી હોય, એ અન્નદાન માટે આનાકાની કરે ખરો?
સરદાર હવે બંને બાજુથી બંધાઈ ગયો. મેરુશાહની આ વાત ગુલામોમાં ફેલાતા સૌના આનંદનો પાર ન રહ્યો. “અભયના અવતાર' મેરશાહની સૌ શુભેચ્છા ઇચ્છી રહ્યા.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
D
-
