________________
આગેવાની ઝાંઝણમંત્રીએ સ્વીકારી અને દિવસોની બરાબર | ગણતરી કરવાપૂર્વક માંડવગઢથી થરાદ તરફનું એ પ્રયાણ પ્રારંભાયું. ચૌદસ જેવી પર્વતિથિ પર પસંદગી ઉતારવાનું કારણ એ હતું કે, આભુ શેઠ ચૌદસે પૌષધવ્રતનું અચૂક પરિપાલન કરતા હતા, એથી ઘરમાં એમની હાજરી ન જ હોય, આ કારણે પરિવારજનોની સાધર્મિક-ભક્તિમૂલક આતિથ્ય-ભાવનાનું પાકું પારખું થઈ જાય.
ઝાંઝણ મંત્રીનો ૧૫૦૦નો કાફલો પ્રવાસ ખેડતો ખેડતો નિર્ધારિત દિવસે થરાદની નજીક એકઠો થઈ ગયો. મંત્રીશ્વરે ૫૦૦/૫૦૦ની ટુકડીના નાયકને બોલાવીને કાનમાં કહી દીધું કે, આપણે બધા માંડવગઢથી આવીએ છીએ, એ હાલ ગુપ્ત જ રહેવું જોઈએ. વળી પૂર્વયોજનાપૂર્વક આપણે બધા આવી ચડ્યા છીએ, એ ભેદ ગુપ્ત રાખીને અણધાર્યા જ જુદી જુદી દિશા અને દેશ તરફથી આપણે બધા આવ્યા હોઈએ, એવો આબાદ આભાસ ઊભો કરવાનો છે.
આ રીતની જરૂરી સૂચના આપ્યા બાદ પાંચસોની સૌથી પહેલી મંત્રીશ્વરની ટુકડી થરાદ પ્રવેશી. આભુ શેઠના મહેલ અંગે પૂછપરછ કર્યા વિના મંત્રીએ પ્રથમ તો કોઈ જિનમંદિરનાં દર્શન કરવાનો નિર્ણય કર્યો. એક વિશાળ જિનમંદિરનાં દર્શન થતાં જ સૌ અંદર પ્રવેશ્યા. ભાગ્યજોગે આભુ શેઠ એ જ મંદિરમાં દર્શન કરી રહ્યા હતા. એમની નજર મંદિરમાં દર્શનાર્થે આવનારા અતિથિ પર પડી. સાધર્મિકભક્તિની ભાવનાએ એમનામાં એવી વિચારધારા વહેતી કરી કે, બહારગામથી આવનારા આ કોઈ સાધર્મિક-અતિથિઓ લાગે છે. થરાદના મહેમાન મારા જ મહેમાન ગણાય. માટે એમને આમંત્રણ આપવું, મારો કર્તવ્યધર્મ બની જાય છે.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
%
