________________
ગુજરાતના મંત્રીઓની વિનંતીમાં પ્રાયશ્ચિત્ત કાજે તલપી રહેલા સિદ્ધરાજના હૈયાનો પોકાર પણ ભળ્યો હતો. એથી એ વિનંતીને અસ્વીકૃત કરવાનો અવકાશ જ ન હતો. પાટણની વિનંતિ સ્વીકૃત થતાં મંત્રીઓ પ્રસન્ન હૈયે વિદાય થયા, ગુજરાતમાંથી રાજસ્થાન તરફ આવેલી એ ધર્મગંગા જ્યારે ગુજરાત તરફ જ પાછી ફરી, ત્યારે રાજસ્થાને રોશની ખોયાનો આઘાત અનુભવ્યો, જ્યારે ગુજરાતમાં ઠેરઠેર ધર્મપ્રભાત ખીલી ઊઠ્યાની પ્રસન્નતા રેલાઈ રહી.
શ્રી વીરસૂરિજી મહારાજ પાટણ પ્રવેશ પૂર્વે ચારૂપમાં પધાર્યા, ત્યારે ખુદ સિદ્ધરાજે એમની સેવામાં ઉપસ્થિત થઈને અશ્રુભરી આંખે પોતાની એ ભૂલનો એકરાર કરતાં કહ્યું કે, અભિમાનનો ભોગ બનીને મેં રાજયાશ્રયને વધુ પડતું મહત્ત્વ આપ્યું, એથી ગુજરાતને ઘણું ખોવું પડ્યું અને આપને આટલું બધું વિહારકષ્ટ વેઠવું પડ્યું, આ બદલ ક્ષમા ચાહું છું.
શ્રી વીરસૂરિજી મહારાજના મંગલમુખેથી જવાબ રૂપે એટલા શબ્દો સરી પડ્યા કે, સાધુ તરીકે સ્વમાનરક્ષાનું કર્તવ્ય અદા કરવા જતાં રાજસ્થાનની તીર્થભૂમિઓની સ્પર્શનામાં તમે નિમિત્ત બન્યા, એનો આનંદ છે. છતાં તમારા સંતોષ ખાતર મારે પણ ક્ષમાનું પ્રદાન કરવું જ રહ્યું.
ક્ષમાના આદાનપ્રદાનની એ પળો ઇતિહાસના પાને સુવર્ણાક્ષરાંતિ બની જવા પામી. સૌ મનોમન બોલી ઊઠ્યા કે, સિદ્ધરાજનું અભિમાન અને સૂરીશ્વરજીનું સ્વમાન સીમાતીત નહોતું, માટે જ આજે આપણે આવી ફલશ્રુતિ નિહાળવા સૌભાગ્યશાળી નીવડી શક્યા.
- જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
-
