________________
આપ મંત્રીશ્વર ઝાંઝણશાહ ?” પૌષધશાળાઓની દીવાલોમાંથી જાણે એક સામટો પડઘો પડ્યો.
શેઠ ! હા હું ઝાંઝણ. સાધર્મિક ભક્તિના સદેહાવતાર તરીકેની આપની કીર્તિ સાંભળીને મને એ કીર્તિનું પારખું કરવાનું મન થયું, આજે સવારે પાંચસો-પાંચસોની ત્રણ ટુકડીઓને આપના ઘરમાં પ્રવેશ કરાવીને પછી મેં પારખાપરીક્ષા માટેના પાસા નાખવાની ધિઠ્ઠાઈ કરી, આમાં મને કારમી હાર મળી, એની કબૂલાત કરતાં મેં અનુભવેલો રોમાંચ વ્યક્ત કરવાની આ પળે મારી આંખમાં ઝળઝળિયાં આવી જાય એ સાવ જ સહજ ગણાય. આપ ખરેખર સાક્ષાત્ સાધર્મિક ભક્તિનો જ સદેહાવતાર છો. છતાં આપને સંદેહશંકાની નજરે નિહાળવાનો મેં અક્ષમ્ય અપરાધ કર્યો, આ બદલ ક્ષમા ચાહું છું અને આપની આવી સાધર્મિક-ભક્તિની આછીપાતળી ઝાંખી ઝીલવાની સમર્થતા-પાત્રતા મારામાં પ્રગટે, એ માટે આપના આશીર્વાદ હું ઝંખું છું.
મંત્રી ઝાંઝણશાહના મુખમાંથી ગંગદ્ કંઠે નીકળેલા આટલા શબ્દોએ તો એ પૌષધશાળાના સંપૂર્ણ વાતાવરણને અહોભાવ અને આનંદથી ઝળકાવી દીધું. એ અહોભાવ અને એ આનંદનું ઝરણું પાતાળમાંથી ફૂટ્યું હતું, માટે તો આજે આટલાં બધાં વર્ષો બાદ પણ એ સેર-સરવાણી વણથંભી વહી જ રહી છે. પર્યુષણના પર્વ દિવસોમાં થરાદની સાથે આવ્યુ શેઠ અને આભુ શેઠની સાથે થરાદની સ્મૃતિ આજેય થયા જ કરે છે. એને એ પાતાળી-સેરનો જ પ્રભાવ ગણવો રહ્યો ને?
જ » જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
આ
-
